1 april, geen grap!
Het is 1 april 2021 en ik ben thuis aan het werk in verband met een wereldwijde pandemie die we ons 14 maanden geleden niet konden voorstellen. Ondertussen is dat het nieuwe normaal, maar dat is niet wat deze dag zo bijzonder maakt.
Vertrouwen versus wantrouwen
Ik ben vandaag in een 1 april-grap getuind. Niet eerder trapte ik er zó met open ogen in. Een mederedactie-lid van MijnKerk leverde een prachtig staaltje listige humor. Geniaal! Maar dat is niet wat deze dag bijzonder maakt.
Met een schuin oog kijk ik – as I write – naar het debat in de Tweede Kamer met Mark Rutte. Mijn oog schuin en mijn oren klapperend. Een Tweede Kamer die bijna uit zijn voegen barst, omdat vertrouwen en wantrouwen, waarheid en leugen een intense rituele dans met elkaar dansen. Maar dát is niet wat deze dag bijzonder maakt.
Witte donderdag
Het is Witte Donderdag, de dag waarop Jezus met zijn vrienden het Laatste Avondmaal vierde. De avond waarop leugen en verraad zich met de taal van een kus en de maaltijd aan ons openbaarde. Witte Donderdag, de op maat naar Goede Vrijdag en Pasen. (Vanavond overigens prachtig en indrukwekkend verbeeld in The Passion)
Heer, ontferm U!
Het is alleen dat laatste wat deze dag bijzonder maakt. Want het is via brood en wijn, via Golgotha en Paasmorgen dat we weten van opnieuw beginnen. En wanneer ons dat menselijkerwijs te zwaar valt; Heer, ontferm U!
