4 x redenen waarom ik dacht dat ik christelijk was
Ken je dat? Dat je in gesprek bent met iemand en dat ergens uit blijkt dat je christelijk bent? Of christelijk bent opgevoed? Vroeger werd ik er wel eens onzeker van. “Ze zullen toch niet denken dat ik van ‘de zware’ kerk ben? Straks denken ze nog dat…” Deze fase ben ik nu wel voorbij. Ik ben wie ik ben. Wat ik me nu vooral afvraag is: wanneer mag je jezelf eigenlijk een christen noemen?
1. Je bent christelijk als je naar een christelijke basisschool ging
Als kind associeerde ik christen zijn vooral met een christelijke basisschool. En toen we met mijn moeder naar de openbare bibliotheek gingen in onze nieuwe woonplaats vroeg ik me af waarom we niet naar een christelijke bibliotheek gingen. Want ik zat toch ook op een christelijke basisschool? Later ontdekte ik dat de vork anders in de steel zit.
2. Je bent christelijk als je zeker weet dat God bestaat en dat Jezus voor ons is gestorven
In mijn pubertijd dacht ik dat je jezelf christelijk kunt noemen als je zeker weet dat God bestaat en dat Jezus voor ons is gestorven. Maar dat bleek ook niet helemaal waar. Bewijzen kun je niet alles. Daar heb ik ook helemaal geen behoefte aan. Ik wil niet alles tot de bodem uitzoeken. Ik wil God voelen, ervaren. Maar ben je dan een christen? Moet ik dan toch niet meer ‘weten’ van de Bijbel?
3. Je bent christelijk als je elke zondag naar de kerk gaat
Nou, dan kun je jezelf toch wel een christen noemen als je elke zondag naar de kerk gaat. Want als je zoveel moeite doet om op je vrije dag vrijwillig in de kerk te zitten…dan mag je jezelf toch wel een christen noemen? Later hoorde ik weer verhalen van mensen die braaf elke zondag naar de kerk gingen, maar in hun acties zag ik niet iets wat ik associeerde met het christelijk geloof. Dus die vlieger ging ook al niet op.
4. Je bent christelijk als je net zoals Jezus wilt leven
Ik ben 35 en pas sinds kort heb ik geleerd dat je een christen bent als je ‘als Christus’ (dus Jezus) wilt leven. Poeh…dat is nogal een opgave. Natuurlijk denk ik vaak tijdens mijn dagelijkse keuzes en acties; Wat zou Jezus doen? Maar soms weet ik echt niet wat hij zou doen. Of komt het me helemaal niet goed uit wat hij zou doen. Of voel ik mezelf zo klein in vergelijking met Jezus. Bovendien voel ik me soms zo alleen in mijn zoektocht. Dan lijkt het alsof iedereen om mij heen het juist wél helemaal weet of er juist helemaal niets mee heeft.
De tekst gaat verder onder de foto.
In de St. Pauls Cathedral in Londen hangt een bijzonder schilderij van Holman Hunt. Jezus staat aan de deur. Altijd klaar. Wat een geruststellende gedachte. Het idee dat Hij er altijd is. Ik hoef niet zo nodig een dramatisch teken; ik heb alleen behoefte aan Zijn nabijheid. Dat maakt me rustig. Ik sta er niet alleen voor. En maakt het ook helemaal niet uit welk etiket ik mezelf geef, zolang ik die deur maar open heb staan. In één keer heb ik dit liedje in mijn hoofd en ik zing het zachtjes:
Here’s my life Lord
Speak what is true
‘Cause You are more than enough
You are here, You are love
You are hope, You are grace
You’re all I have, You’re everything
Noem jij jezelf christelijk? Hoe vind je dat?
Arend v H
Rare suggestie om te denken wat anderen ervan zouden zeggen?
7 augustus 2020Zou Jezus zich voor mij schamen?Hij is dol op me
Er is maar 1 ding belangrijk: Jezus die met jou optrekt.
Tijden Veranderen en jij moet niet meegaan! Hij verandert ook niet.