5x Positieve paasgedachten
Een week geleden besloot ik: Ik ga het-glas-halfvol-denken. Ik wil piekeren ombuigen tot hoopvolle gedachten. Zolang de dood niet dreigt, en misschien zelfs als de dood dreigt, is er léven, is er hoop. Ik wil ‘opstaan’ en me omkeren. Een kinderlijk verlangen maakt zich van me meester en van binnen jubelt het: “De Heer is waarlijk opgestaan, Halleluja!”.
Hoezo plots die neiging tot omkering? Ik geef het niet graag toe, maar ik ben een het-glas-is half-leeg denker. Ik zie overal beren op de weg, ik maak me snel zorgen, zie ook de video over piekeren. Soms voel ik me zelfs somber, vorige week schreef ik nog over depressie. Maar nu heb ik de kracht en de inspiratie om negatief om te buigen tot positief. Ik denk dat het vooruitzicht van meer zonne-uren mij een duwtje in de rug gaf. En in mijn dankbaarheids-dagboek las ik: “De pessimist ziet moeilijkheden in iedere kans, de optimist ziet kansen in iedere moeilijkheid”. Dat was echt confronterend, want oh zo herkenbaar. De bloesemtak die ik van de kerk kreeg barstte plots open. “Keer je om naar de zon”, schreeuwde het. Ik geef vijf voorbeelden van hoe ik mijn negatieve gedachten ombuig tot positieve gedachten. En zodra me dat lukt, verdwijnt de onrust. Ervaar ik mildheid, rust en vertrouwen.
1. Zorgen maken wordt vertrouwen
“Het lukt mijn zoon niet goed om sociale contacten te leggen. Hij heeft geen vaste vrienden en soms is hij er verdrietig van. Ik maak me zo’n zorgen”
♥ Zonder de situatie te ontkennen kan ik er ook met andere ogen naar kijken. Wat hebben we met elkaar een geweldig kinderfeest georganiseerd voor de twee jongens. De kinderen die er waren genoten. Dit is weer een positieve belevenis die hij en ik kunnen bewaren in ons hart. Net als alle andere positieve ervaringen die hij heeft op school en thuis. Ik mag accepteren dat hij de dingen anders beleeft dan ik. En erop vertrouwen dat hij zijn eigen weg wel vindt.
2. Uitstel wordt tijdswinst
“Ik moet mijn theaterproject steeds weer uitstellen. De onzekerheid maakt me gek en ik ben bang mijn inspiratie te verliezen en het enthousiasme van de spelers”
♥ Ik heb nu alle tijd om te fantaseren zonder tijdsdruk. Ik heb nu tijd om mijn andere werk met meer aandacht te doen. En ik mag erop vertrouwen dat we precies op het goede moment weer aan de slag mogen en dat er genoeg mensen zijn die daar zin in hebben.
3. Armoede wordt nederigheid
“Het is financieel zo krap. Ga ik het wel redden tot het einde van de maand?”
♥ Het is eigenlijk een perfecte tijd om met minder rond te moeten komen. We kunnen tóch niet naar een pretpark, café of theater. Minder kunnen kopen, betekent nóg bewuster keuzes maken. Meer genieten van wat er wel is. En soms durven uitreiken naar anderen. Ignatius van Loyola, de stichter van de Jezuïten beschrijft ‘de dynamiek van het goede’. Volgens hem leidt Armoede tot Vernedering en dat leidt weer tot Nederigheid én geluk. “Jezus was bij uitstek de meest vernederde mens. Hij ging vollop staan voor ‘het menselijk tekort’ en droeg daar de consequenties van. (…) Je kunt de beperktheden en onmacht in de ogen kijken. Het doet pijn en is vernederend. (…) Nederig zijn wil zeggen dat je aanvaardt dat je niet alles kunt. (…) De nederige mens ontdekt geleidelijk aan dat al die beperkingen een bevoorrechte weg naar meer leven kunnen worden.” (uit: Leven met Ignatius)
4. Onzekerheid wordt levenslust
“Ik groei weer dicht. Ik baal van mezelf. Ik moet weer op dieet”
♥ Dit is een taaie. Want het gebeurt voor zo’n groot deel in je hoofd. Oude overtuigingen en zelfbeeld sluipen om het hoekje. In mijn dagboek staat de quote: “Het zijn niet de gebeurtenissen die je gevoel veroorzaken, het zijn je gedachten”. Ja, het helpt als het me lukt minimaal een half uur te bewegen op een dag. En ja, het helpt om minder te snoepen en met volle aandacht te genieten van een heerlijke gezonde maaltijd. Maar de eerste stap zit in mijn hoofd: “Ik ben mooi zoals ik ben. Ik ben goed zoals ik ben. Ik ben gezond, ik lééf!”.
5. Niet-weten wordt verlangen
“Het niet-weten maakt me gek. Ik verlang zo naar meer ontmoetingen, meer huidcontact, een biertje op een terras, de franjes van het leven.”
♥ Ook hier wil ik de gevoelens niet bagatelliseren. Soms is het best uithouden. Maar wachten heeft ook iets moois. Anselm Grün schrijft: “Wachten maakt het hart ruim. (…) Het brengt twee houdingen teweeg: een ruime blik naar de horizon en de aandacht voor het moment. (…) Je kunt niet je onmiddelijke behoeftes bevredigen. Wachten maakt ons innerlijk vrij. Het laat zien dat essentiële dingen ons moeten worden geschonken.” (uit: Boek van verlangen) Volgens Grün bestaat de spirituele weg van de christelijke traditie uit het in contact komen met je verlangen. Als het iemand niet meer lukt om te bidden, raadt hij hen aan te stoppen met proberen, maar “in plaats daarvan simpelweg stilletjes gaan zitten, je hand op je hart leggen en voelen wat voor verlangen er in je opkomt. (…) Jouw verlangen brengt jou vanzelf bij God.”
En is de goede week, de week voor Pasen niet bij uitstek een week van transformatie? Om vooral aandacht te besteden aan je positieve gevoelens? Om je te durven omdraaien naar de zon. En je langzaam de verheugen op Pasen, hét feest van het Licht en de Opstanding. Welke positieve Paasgedachten komen er bij jou naar boven? ♥
