Actueel: Laat jij je kinderen testen? Het is maar hoe je het vertelt
Dat de scholen weer open mogen geeft een dubbel gevoel: het moet, maar kan het ook? En hoe? Een van ‘oplossingen’ die bedacht zijn om de scholen toch verantwoord te kunnen openen is om kinderen te laten testen op corona als een klasgenoot positief is getest. Dat brengt veel commotie teweeg. ‘HIER LIGT VOOR MIJ DE GRENS’ lees ik in een gedeeld bericht van een bezorgde ouder. Leuk is anders, denk ik dan. Maar het is maar hoe je het je kind vertelt en er zelf mee omgaat.
Bij een besmetting van een leerling moet de hele klas vanaf volgende week in quarantaine. Na vijf dagen mogen ze zich laten testen. Als ze negatief testen mogen ze weer terug naar school. Als ze zich niet (willen) laten testen, dan moeten ze nog vijf dagen thuisblijven. Het is maar net hoe je het wil horen: als vrijheid om je wel of niet te laten testen, of als indirecte dwang met een straf van extra dagen thuis als je dat niet wil. De keuze is aan jou.
Wiens verantwoordelijkheid?
In de stofwolk van emoties die viral probeert te gaan, wordt gezegd dat kinderen verantwoordelijk gemaakt worden voor het ziek maken van de hele klas. Bovendien hebben ze liefde voor het leven nodig en niet angst voor de dood. Geen angst, maar vertrouwen. Helemaal mee eens. Maar dat betekent dus dat het jouw verantwoordelijkheid als ouder is (en in mindere mate ook als leerkracht) hóe je het verhaal vertelt.
Wat is belangrijk om te vertellen?
Je zou een kind kunnen vertellen dat testen het mogelijk maakt om veilig naar school te kunnen. Dat je goed voor elkaar zorgt als je je laat testen. Dat je er dus op mag vertrouwen dat het veilig is en dat ze gezellig met hun vriendjes kunnen spelen. Omdat we vriendschap heel belangrijk vinden. En dat dat wattenstaafje geen trauma geeft als je vertelt dat dat heel rot is en dat jij als papa of mama het ook al eens hebt gedaan. En dat een pleister lostrekken ook pijn kan doen, en de tandarts soms ook, maar dat als je je ontspant (en bij een wattenstaafje in je neus je wenkbrauwen even optrekt, dat helpt!), je er veel minder van voelt. En je mag zelf kiezen welk neusgat!
Welk verhaal vertel je?
Ik wil het niet mooier maken dan het is, maar het is ook niet meer dan dat. En het is onze verantwoordelijkheid als ouders om te kiezen welk verhaal je wilt vertellen. Leer kinderen niet te focussen om wat niet leuk is, maar de kansen te ontdekken, de goede dingen eruit te halen. En die zitten vaak in verhalen besloten.
Sleutel
Wij zijn er als ouders heel goed in om de nare dingen uit verhalen naar voren te halen. Net als in het vertellen van bijbelverhalen. Er komen zo vaak verontwaardigde leerkrachten en ouders naar me toe over bepaalde bijbelverhalen, waar kinderen veel minder moeite mee hebben dan ouders. Jij hebt als ouder de sleutel in handen welk verhaal je aan je kinderen vertelt. Je hebt daarin een keuze. Ontneem je kind niet de beste keuze.
B. den Toom
Als ouder ben je verantwoordelijk voor je kind; maar daar stopt het niet. Jij als ouder en daaruit voortvloeiend je kind zijn evenzeer verantwoordelijk voor je naaste. Wie is je naaste? De Here Jezus geeft het antwoord. Hou je aan de coronaregels door overheid gegeven. Deze zorgen voor de veiligheid van je kind, je naaste, en jezelf. Dit verantwoording nemen kun je ook aan je kind leren. Ook dat draag je als ouder over aan je kind.
9 februari 2021