Angst om te falen als drijfveer
In de eerste aflevering van het programma Diep van de EO stelt, niet op zijn bekkie gevallen-verslaggever, Dennis Schouten de vraag hoe hij meer kan genieten van het leven. Hij ervaart vooral onrust in zijn lijf, is werkverslaafd en kan moeilijk genieten in zijn vrije tijd.
Herkennen we onszelf niet allemaal mínstens een beetje in Dennis Schouten? Ook als we een minder heftig verleden hebben? Ook als we vooral positieve aandacht van onze ouders hebben gekregen? Ik in ieder geval wel. Ik ben een perfectionist en ik wil het altijd goed doen. Liever overuren maken dan een stuk minder presteren. Het is ook iets van deze tijd en ik denk dat veel jonge mensen ermee worstelen.
De stempel van je voorouders
Ik geloof er wel in dat we een erfenis krijgen van onze ouders en voorouders. Zoals de Playmobil poppetjes die psycholoog Steven Pont gebruikt. Dat de manier waarop je ouders zelf in het leven staan en reageren op jou grote invloed hebben op hoe jij je ontwikkelt. Best eng vind ik dat om te beseffen. Wat een verantwoordelijkheid ik als moeder heb. Tegelijk denk ik, je doet je best en je bent wie je bent. Maar soms kan dat zware stempels drukken op een mens.
Faalangst als belangrijkste drijfveer
De angst om te falen als belangrijkste drijfveer kwam sterk naar voren. Dat hij nooit meer terug wil naar hoe het wás. Dat hij wil bewijzen dat hij wel ‘normaal’ is en goed kan presteren. Dan is het natuurlijk nooit genoeg en blijft de onrust door je heen koken. Dat was heel voelbaar bij hem. En voor mij oh zo herkenbaar.
Streberig als mijn vader
Mijn vader was een streber. Moest hij zich bewijzen omdat hij thuis de enige was die ging studeren? Natuurlijk. En zo waren er vast nog meer redenen. Maar hij was altijd in de weer: strijden voor gerechtigheid, boeken schrijven, preken, lezingen houden, lid zijn van besturen en dan ook nog een toffe vader zijn. Het hield niet op. Twee keer raakte hij in een burn out. Dat had een les kunnen zijn voor mij. Maar toch lijk ik best veel op hem.
Ik ben een perfectionist. Ik ben vaak betrokken bij nieuwe projecten en altijd verwacht ik veel van mezelf. En als anderen ook nog eens een boel verwachten, dan ga ik nog harder rennen. Ik kan uren overwerken omdat het gewoon af moet of perfect moet zijn. En ik moest zo nodig zzp-er worden. Dan is er nooit wat af. Doodvermoeiend.
Steeds vaker leer ik ook rust te nemen
En kom maar eens uit die spiraal. Ik geef Wilfred Genee enerzijds gelijk; helemaal veranderen is echt moeilijk. Maar ik leer steeds beter wat mij weer tot rust kan brengen. Een paar keer je hoofd stoten helpt om op een bepaald moment te besluiten: dáár wil ik nooit meer terecht komen. Een betere tip dan de lichaamsgerichte therapeut (…) had ik niet kunnen geven. Zodra zij met de ademhalingsoefening begint, begin ik prompt te gapen. Mijn lief ligt in een deuk. Het werkt als een ‘Pavlovje’ voor mij. Goddank.
Bij God mag ik ‘Help’ roepen
De dominee kwam niet helemaal uit de verf. Van dat zweverige gedoe moest hij niets hebben. “Ze wil me erin luizen” dacht hij misschien. Ze vond geen opening bij hem. Ook ik heb die periode gekend van afweer: “Wat willen ze van me?”. Het hoort erbij, het is een onmisbaar deel van de spirituele weg. Als je die weg wilt gaan natuurlijk. Inmiddels staat God voor mij gelijk aan Adem. En voor nog veel meer. Het is de kern van leven, waar ik naar terug ga als ik bang en onrustig ben. Bij God mag ik ‘Help!’ roepen.
‘Wat is het moedigste wat je ooit hebt gezegd’? ‘vroeg de jongen. ‘Help’, zei het paard. En die eerste stap heeft Dennis gezet.
In de komende weken is er op MijnKerk.nl/Dieper veel content te vinden om zelf ook met levensvragen bezig te gaan. Met tips van de wijzen en ander materiaal voor échte gesprekken en diepgang.
