• Kinderen
• Relaties & Opvoeden

Jij bent goed zoals je bent!

door Gastblogger

15 mei 2017 2

Al vanaf het begin groeit Max in zijn eigen tempo.  Inmiddels is hij 13 maanden oud. Qua formaat ziet hij er uit als een baby, maar in zijn gedrag is het een echte dreumes! Die probeert te lopen, boos wordt als iets hem niet aan staat en vooral de wereld om zich heen wil ontdekken.  Voor ons als ouders is de groei van Max een proces van onderzoeken en diverse emoties.

Ongemerkt zie ik dat ik Max constant vergelijk met andere kinderen. In het begin had ik de neiging om te vragen hoe oud een ander kind was, om zo maar voor mezelf te kunnen checken of Max nu echt zo klein is. Ondertussen zie ik de verschillen in lengte tussen Max en zijn leeftijdsgenoten steeds groter worden. Als ik me daar op blijf focussen, word ik een ongelukkige moeder en geef ik Max het gevoel dat hij niet oké is. Maar dat is niet wat ik wil. Ik leer steeds meer en meer om te stoppen met vergelijken en te zien wat er is. Max is oké zoals hij is. Dat is de boodschap die wij als ouders aan hem willen meegeven, ook al ziet hij er anders uit. Dat betekent wel dat ik moet stoppen met vergelijken.

Stop met jezelf te veroordelen

Oordelen, tot mijn grote schaamte ben ik daar een kei in. Vooral in het (te) kritisch kijken naar mezelf ben ik goed. Als ik dan één van de tien situaties die ik met  Max meemaak niet goed inschat, heb ik de neiging om mezelf allerlei verwijten naar mijn hoofd te slingeren.  Inmiddels kom ik tot de conclusie dat dat geen zin heeft en kies ik er voor om met meer liefde met mezelf om te gaan. Nieuwe gedachten voor mij zijn dan: ‘Ik doe mijn best om Max zo goed mogelijk op te voeden, maar ik ben ook een mens en zie ook wel eens wat over het hoofd. Dat kan en mag.’

Voldoen aan verwachtingen?

We leven mijns inziens in een tijd waarin we de lat hoog leggen voor elkaar. Een tijd van ‘meten is weten’. In een vorige blog ( https://www.mijnkerk.nl/rollenspel/ ), heb ik al eens geschreven over het rollenspel dat ik dagelijks speel als moeder. Ik merk dat ik geneigd ben om daarin mezelf te vergelijken met andere moeders. Alsof ik moet voldoen aan verwachtingen van de maatschappij. Dat hoeft niet en wil ik ook niet.

Bij Max merk ik nu al dat hij zijn eigen weg gaat. Verwacht niet dat hij naar je zwaait als hij daar geen zin in heeft. Verwacht niet dat hij op jouw commando laat zien hoe goed hij al kan klappen. Hij gaat zijn eigen weg. Hij is een mens, een individu. Dat vervult me diep van binnen met blijdschap. Max is blijkbaar niet van plan om te voldoen aan verwachtingen. Wat kan ik veel van hem leren!

Het volgende liedje ‘VRIJ’ geeft prachtig woorden aan wat ik zojuist omschreven heb. Het is geschreven door Matthijn Buwalda.

Filmpje:

Er is Iemand die om jou geeft

In het proces van het accepteren van mezelf en het accepteren van Max is er één Iemand die een grote rol speelt en dat is Jezus. Zijn liefde voor mensen. Zonder veroordeling keek hij naar ze. Waren ze anders dan anderen? Hij wees ze niet af. Dat vind ik zo bijzonder. Door Hem weet ik me geaccepteerd en geliefd. Die liefde wil ik ook doorgeven naar mezelf, Max en de mensen die ik op mijn levensweg ontmoet!

Ik ben benieuwd, hoe ga jij om met oordeel van anderen/ jezelf en verwachtingen vanuit de maatschappij? Heb jij jezelf echt geaccepteerd zoals je bent? Ik gun het iedereen van harte!