
Stil is het hier niet…
Op één van mijn eerste werkdagen ga ik op bezoek bij een ouder echtpaar, een dorp verderop. Het is rond half negen 's morgens als ik over de rivierdijk fiets die hier als een eeuwigdurend oriëntatiepunt zich door het landschap slingert.
De zon laat zich al goed voelen, maar de vogels fluiten nog, af en toe hoor ik een eend of een kikker. De schapen op de rivierdijk gaan zwijgend voor de fietser opzij, om even later met zacht geblaat zich bij een soortgenoot te voegen. Op de rivier zie ik een paar binnenvaartschepen, de één op weg naar Rotterdam, de ander er juist vandaan komend. Aan de andere kant, landinwaarts, is een boer aan het werk op zijn land. Het geronk van de landbouwmachines is vanuit de verte hoorbaar.
wanneer er een engeltje op mijn schouder zat???Wel——–eigenlijk mijn hele 68 jarige leven al! anders had ik beslist het onderspit gedolven!! (sommige mensen hebben ALLES tegen Of een magneet aan hun achterste die rotzooi aan lijkt te trekken,en het houdt nooit op!Wat dat betreft hoop ik dat mijn engel een tweeling is!!
Je bent een bofkont, Martina. Of misschien wel een optimist die gewoon overal positief tegen aan kijkt. In ieder geval wens ik je nog veel engeltjes toe! (Fred)
Prachtig zoals je de sfeer weet te treffen. Ik zag het voor me. Beslist niet eenvoudig, wondermooi gelukt!
Dank je Conny, we geven het door aan Jacobine!