Help mij genieten van niks
Even terug in de tijd. Bij het teruglezen van wat oude schrijfsels stuitte ik op een gedicht dat ik anderhalf jaar geleden schreef, vlak voor ik mijn ontslag zou krijgen.
Mijn jongste zoon nog geen half jaar, volop gebroken nachten en zorgen en zwoegen. Een gedicht vol twijfel en stress. Nu ik het teruglas, zag ik hoeveel positiever ik nu in mijn situatie sta.
Stress
Ik lig in mijn bed. Vandaag niet op school
Gisteren beroerd en toch ‘s ochtends weer op
Een vertwijfelde vraag: blijf jij niet thuis?
En opluchting dan omdat iemand anders
Deze beslissing nu voor mij nam
Verantwoordelijkheidsgevoel voor het werk dat ik doe
Maar als ik eventjes heel eerlijk ben
Dan ben ik zo blij met de pauze vandaag
Even niets aan mijn hoofd, niets wat ik moet
Toch komt mijn hoofd maar niet tot rust
Het blijft malen en draaien. Gepieker alom.
Over vandaag, over morgen, over volgend jaar zelfs
Is dit nou stress, dat je hoofd niet meer stopt?
Dat je het niet meer weet, voor even of langer
Waarom en wat en hoe en wanneer
Alles geeft spanning en je blijft zoeken
Naar rust en naar ruimte, nu in je hoofd
Naar adem en lichtheid, naar nieuw perspectief
Een nieuwe dag morgen, met zijn eigen kwaad
Met vragen en taken en dingen die moeten
En straks een nieuw jaar met niets te doen
Of eigenlijk zoveel, maar dan zonder plan
Wat kan er, wat moet er, wat wil ik nu zelf?
Wat mag er, wat ligt er en waar ga ik heen?
Gepieker en onrust en verborgen een traan
Van afscheid en leegte en niet weten wat nu
Stress is verdriet in de stilte alleen
God help mij, God help nu, kom mij tegemoet
U weet het, want uw plan dat omvat ook mij
Geef mij eerst uw rust en uw vrede vandaag
Hoop voor de morgen en kracht voor de nacht
Een visie voor later met kansen, een doel
Jezus sta naast mij, draag met mij mijn last
Geef rust Heer, u kent mij, u ziet elke traan
Rust om morgen te laten tot na deze nacht
Help mij genieten van niets deze dag
Terugkijkend zijn er zoveel nieuwe dingen gekomen waar oude gingen. God had een plan voor deze tijd. Ik ben volop bezig met vrijwilligerswerk, heerlijk geknutsel en schrijven, een klein eigen bedrijfje. Ik geniet van de dagen, van het niets te moeten, maar zoveel te mogen.
Wat n prachtig verhaal. Zo toepasselijk op mijn situatie en die van vele anderen. Dank dank dank.
Mooi verhaal. 🙂