Lunchgedicht ‘Loslaten’

Elk kind doet als het opgroeit steeds een stapje verder. Voor de ouder is het een kwestie van los leren laten. Dat klinkt makkelijk, maar in de praktijk blijkt het best moeilijk te zijn. Ik schreef er een gedicht over.

Loslaten

Mijn moeder smeerde boterhammen
schonk melk in, gaf mij een kus…
liet mij toen vrij, de wereld in

Het gras, de bosjes, het kleine wijkje
oorlog spelen, vuurtje stoken
bussie trappen, blij van zin

maar elke keer als de lantarens
aangingen en ik was er niet
ging ze een beetje dood, binnenin

Foto: Jenny Downing