
Lunchgedicht ‘Weerzien’
Vandaag een lunchgedicht over het weerzien. Hoe zal het zijn om elkaar na de dood weder te zien. Als vroeger?
Ik stel me het zo voor dat
als ik straks daarboven kom
en je weer ontmoeten zal
Ik in je huisje binnen kom,
mij voorstel ‘ik ben Paul’
en jij zegt ‘nou wat leuk’
je opkijkt van je naaiwerk,
in de asbak smeult een peuk
Elly en Rikkert op de achtergrond
Je lacht, en verwelkomt mij
je keert de sherryfles om in je glas
we ploffen op de bank, zij aan zij.
je grijpt de zak met pinda’s
als ‘ik heb je gemist’ verzucht
we kruipen op de bank tegen elkaar aan
we praten over jou, leven en liefde, leegheid en lucht
Over geloof, God, genegenheid maar vermijden het gemis
dat er nu, ik leef en jij niet
er elke dag nog is.
Fotografie: Skyseeker
Mooi Paul !!!!!!
Als het zo zou zijn zou je makkelijker afscheid van het aardse toch blijf ik nog liever even hier bij mijn naaste ik ben er nog niet klaar voor.
Prachtig!!