Lunchgedicht ‘Weerzien’

Vandaag een lunchgedicht over het weerzien. Hoe zal het zijn om elkaar na de dood weder te zien. Als vroeger?

Ik stel me het zo voor dat

als ik straks daarboven kom

en je weer ontmoeten zal

Ik in je huisje binnen kom,

mij voorstel ‘ik ben Paul’

en jij zegt ‘nou wat leuk’

je opkijkt van je naaiwerk,

in de asbak smeult een peuk

Elly en Rikkert op de achtergrond

Je lacht, en verwelkomt mij

je keert de sherryfles om in je glas

we ploffen op de bank, zij aan zij.

je grijpt de zak met pinda’s

als ‘ik heb je gemist’ verzucht

we kruipen op de bank tegen elkaar aan

we praten over jou, leven en liefde, leegheid en lucht

Over geloof, God, genegenheid maar vermijden het gemis

dat er nu, ik leef en jij niet

er elke dag nog is.

Fotografie: Skyseeker