Monumentje

Ik weet het nog, het was eind juni,

we gingen mijn moeder begraven.

De zon scheen, storend:

want je moeder begraven in de zon, waar zij zo van hield, vond ik smakeloos.

Terwijl we in de stoet liepen, achter de lijkauto aan,

zag ik een vrouw binnengaan bij de slager:

stompzinnig!

Hoe kun je nou gehakt kopen, terwijl ik mijn moeder begraaf?

Ik zag de postbode die gewoon zijn rondje deed,

een eend kwaakte in de dorpsvijver.

Pas toen ik zelf bij de slager stond en er een begrafenisstoet voorbij kwam,

begreep ik het.