Monumentje
Ik weet het nog, het was eind juni,
we gingen mijn moeder begraven.
De zon scheen, storend:
want je moeder begraven in de zon, waar zij zo van hield, vond ik smakeloos.
Terwijl we in de stoet liepen, achter de lijkauto aan,
zag ik een vrouw binnengaan bij de slager:
stompzinnig!
Hoe kun je nou gehakt kopen, terwijl ik mijn moeder begraaf?
Ik zag de postbode die gewoon zijn rondje deed,
een eend kwaakte in de dorpsvijver.
Pas toen ik zelf bij de slager stond en er een begrafenisstoet voorbij kwam,
begreep ik het.
Wat een diep grijpend verhaal, heb het een paar keer gelezen, echt iets om over na te denken. Groetjes van Maria.
Gisteren was ik ziek en dacht toen hoeveel mensen lijden aan ziekte, terwijl alles gewoon doorgaat..
En de vogeltjes floten hun lied !