
Oeps – vergeven en vergeten
“Mama?”
“Ja?”
“Mag ik …”
“Nee!”
Ik heb meteen spijt van mijn reactie als ik het gezicht van mijn oudste dochter zie. Nadat ik voor de dertigste keer binnen een half uur ‘Mama, mag ik …’ gehoord had, was ik er even klaar mee. “Sorry,“ mompel ik, “wat wilde je vragen?”
Schuldgevoel
Half om half verwacht ik dat ze boos ‘nee, laat nu maar’ zal roepen. Dat zou ik doen, denk ik. Maar zo zit mijn dochter niet in elkaar. Een beetje beteuterd staat ze met een wit vel papier in haar handen naar de grond te kijken.
“Zeg nou maar, schat, wat wilde je vragen?”
“Ik wilde vragen of je een envelop voor me uit de kast wilde pakken.”
Het komt er benepen uit en het schuldgevoel knijpt me mijn keel dicht. Mijn verdiende loon. Ik pak een envelop uit de kast en geef hem aan haar. We geven elkaar een dikke knuffel en na nogmaals mijn verontschuldigingen te hebben aangeboden, verdwijnt mijn dochter naar haar kamer en sla ik aan het opruimen van de chaos in de huiskamer. De meivakantie duurt echt veel te lang.
Verrassing
De volgende morgen vinden manlief en ik aan ons voeteneinde een kleine witte envelop. Erin zit een tekening van een mama, een papa, een groot kind en een klein kind. Het geheel is versierd met vlinders, een regenboog en heel veel bloemetjes en hartjes. Erboven staat in een kriebelig handschrift: Vor mama en papa om dat julie de alerlievste zijn!!!!!
Vergeven en vergeten
Mijn man heeft het fatsoen om niet te vragen waarom mijn hoofd ineens knalrood is, en waarom mijn ogen ietwat vochtig zijn. Ik sluip naar de slaapkamer van mijn dochter en druk een dikke kus op haar slapende hoofdje. Eventjes doet ze haar ogen open en schenkt me een grote grijns. Vergeven en vergeten. Soms voel ik me echt een ontaarde moeder. Maar gelukkig denkt mijn dochter daar nog heel anders over.
SOMS weten mannen wel wanneer ze beter niets kunnen zeggen hahah ,, wat een geweldige meiden hebben jullie!!!!! deze kleine momenten zijn toch het gevoel van intens geluk…. geniet ervan en een hele fijne dag vandaag,,
warme groet van een trotse mama
Dank Hilde en Monique, voor jullie reacties.
En genieten zullen we zeker Monique. Dat doe ik bijna elke dag dankzij die kleine prinsesjes 😉
Ontzettend herkenbaar dit, en je dan super lullig voelen naderhand…
ja, het is mooi als je kinderen zo aan en over je denken, helaas is dat niet altijd en bij iedereen zo en kan dat veranderen als ze ouder worden, maar evengoed doe je dan alles zo goed mogelijk voor je kind,met of zonder dit soort gebaren
Hallo Anoniem. Dank voor je reactie. Het is om die reden dat ik nu elk gebaar koester. Want wat de toekomst in petto heeft, dat kan men niet weten (misschien maar goed ook).
Ik wil ook zo`n envelop.
Yrret, ik gun je er een boel…