Weblog van een kruisspin

Ik heb de draden heel precies
in ’t ragfijn web geweven
en na dit klusje heb ik mij
in het middelpunt begeven.

Ik kijk tevreden om me heen
het wachten gaat beginnen.
Me koesterend in ’t zonnetje
begin ik zacht te spinnen.

Daar zie ik plots een kleine prooi
die zou ’t niet overleven…
Het blijkt een prima voorgerecht:
een heerlijk luizenleven.

Het hoofdgerecht dient zich al aan,
ik grijp hem met mijn klauwen.
Als op een presenteerblaadje;
ik hoef alleen te kauwen.

Als kers op de taart een kleine mug,
ik laat het wat bezinken:
de rollen zijn nu omgekeerd,
ik kan zíjn bloed eens drinken.

De zware maaltijd maakt mij loom,
ik dut wat in mijn huisje.
In naam mag ik een kruisspin zijn, maar
‘t is niet zwaar, mijn kruisje.