Weblog van een kruisspin
Ik heb de draden heel precies
in ’t ragfijn web geweven
en na dit klusje heb ik mij
in het middelpunt begeven.
Ik kijk tevreden om me heen
het wachten gaat beginnen.
Me koesterend in ’t zonnetje
begin ik zacht te spinnen.
Daar zie ik plots een kleine prooi
die zou ’t niet overleven…
Het blijkt een prima voorgerecht:
een heerlijk luizenleven.
Het hoofdgerecht dient zich al aan,
ik grijp hem met mijn klauwen.
Als op een presenteerblaadje;
ik hoef alleen te kauwen.
Als kers op de taart een kleine mug,
ik laat het wat bezinken:
de rollen zijn nu omgekeerd,
ik kan zíjn bloed eens drinken.
De zware maaltijd maakt mij loom,
ik dut wat in mijn huisje.
In naam mag ik een kruisspin zijn, maar
‘t is niet zwaar, mijn kruisje.
Mooi gedichtje Irma.
Leuk om je reactie hier te lezen, Ria en bedankt!
Heel leuk gedicht en heel misschien lezen wij dit eens voor als wij in onze kerk weer een maaltijd voor de buurt houden.
Bedankt voor je leuke reactie Nel! En wat een goed idee om dit gedicht te gebruiken. Dat mag altijd. Veel plezier ermee en laat nog eens horen wat de reacties waren… Hartelijke groet.