Zonsondergang (gedicht)
Heb je het gevoel ook wel eens dat de zon ondergaat in je leven? Een gedicht van Anne over de zonsondergang.
De zon gaat elke dag onder, om de volgende dag weer als nieuw te verschijnen. Zon, levensbron, warmte en licht, prachtig gezicht in ochtend en avond.
Het gedicht bij de gekozen foto:
Het heelal bestaat uit veel sterren
maar die ene is het dichtst bij
wij noemen die ster de zon
Het leven op aarde zou
zonder haar niet kunnen bestaan
haar warmte en licht is de bron
Dan sta ik aan het water
zie de zon steeds lager gaan
ze schenkt een mooie gloed
het wordt langzaam later
De aarde draait haar van ons weg
terwijl haar licht blijft schijnen
tezamen met gouden stralen
zal ze nooit echt verdwijnen
morgen sta ik weer aan deze rand
ze zal weer als nieuw verschijnen
Reageren