![We all need somebody to lean on [+ lied]](https://www.mijnkerk.nl/wp-content/uploads/2021/02/honey-fangs-33iKv_A1E2s-unsplash.jpg)
We all need somebody to lean on [+ lied]
Ik ben de laatste tijd een beetje blue, zoals de Engelsen zo mooi zeggen. Een combinatie van de chaos van verhuizen, gemis van vrienden die ik al veel te lang niet gezien heb, alle dingen die anders zijn het laatste jaar en een paar van mijn hobby’s die on hold staan, zoals festivals en musea bezoeken.
Een vriendin deelde een lied met me. Een golden oldie in een nieuwe versie. Ik had hem al gehoord, maar hij kwam nu weer even vers binnen. Lean on Me, een song van Bill Withers uit 1972, die al vele keren opnieuw uitgebracht is. En nu dan in de versie van Avi Kaplan. Je weet wel, die bebaarde ex-zanger van acapella-groep Pentatonix. Het is een prachtig lied, en in de uitvoering van Avi vind ik hem nog mooier. De tekst past me momenteel als een jas.
“Sometimes in our lives we all have pain. We all have sorrow. But if we are wise, we know that there’s always tomorrow. Lean on me when you’re not strong. And I’ll be your friend, I’ll help you carry on. For it won’t be long, before I’m gonna need somebody to lean on. Please swallow your pride if I have things you need to borrow. For no one can give those of your needs that you won’t let show.”
“We hebben allemaal soms pijn in ons leven. We hebben allemaal verdriet. Maar als we wijs zijn, weten we dat er altijd een morgen is. Leun op mij, als je niet sterk bent. En ik zal je vriend zijn, ik help je om door te gaan. Want het zal niet lang duren, voordat ik iemand nodig heb om op te leunen. Alsjeblieft, laat je trots varen, we hebben allemaal dingen die we moeten lenen. Want niemand kan je die dingen geven die je nodig hebt, als je het niet laat zien.”
Ik kan het zelf
Het zijn gekke tijden, met zorgen en gemis. Dat geldt voor iedereen op zijn eigen manier. Maar de belofte van een morgen geeft troost. En dat er vrienden zijn om op te leunen. Misschien niet letterlijk, we moeten nog op afstand blijven. Maar emotioneel wel. We kunnen er voor elkaar zijn. Een belletje, een kaartje, een wandeling in het bos. En weten: vandaag heb ik jou nodig, en jij mij morgen misschien wel. We mogen de trots laten varen dat we onze zaakjes voor elkaar hebben. Dat we het heus wel zelf kunnen. Want willen we dat niet het liefst, dat we het allemaal zelf wel kunnen? Het schijnt een van mijn eerste zinnetjes geweest te zijn: ‘Ikke kanne self!’. Maar hulp durven vragen is misschien wel veel stoerder en het helpt je zoveel verder. Want niemand kan je helpen als je niet laat merken wat je nodig hebt.
Klaar staan voor
In onze situatie, met een nieuw huis, was er de afgelopen tijd genoeg te helpen. Geen drommen mensen tegelijk natuurlijk in deze tijd, maar nu eens die, dan eens die. Mensen die aanboden te helpen klussen, schilderen, verhuizen, poetsen. Mensen die ons materialen uitleenden, hun auto of hun aanhanger. Zo fijn om een netwerk om je heen te hebben, van mensen die voor je klaar staan. Zo wil ik ook zijn. Straks, als er weer wat rust om ons heen is. Klaarstaan voor mijn vrienden, familie of de buurman.
“So just call on me brother if you need a hand. We all need somebody to lean on. Yeah, I just might have a problem that you’d understand. We all need somebody to lean on. You can lean on me”
“Dus roep mijn hulp maar in broeder, als je een handje nodig hebt. We hebben allemaal iemand nodig om op te leunen. Ja, misschien heb ik wel een probleem dat jij wel begrijpt. We hebben allemaal iemand nodig om op te leunen. Je kunt op mij leunen.“
