Actueel: Hoeveel risico wil jij nemen in de corona-maatregelen?
“Het schuurt, het knelt, het piept en het kraakt” zei Mark Rutte tijdens de persconferentie gisteravond. We willen van die maatregelen af! Maar alle versoepelingen die er aangekondigd zijn brengen risico’s met zich mee. Maar het lijkt er steeds meer op dat we daar niet aan ontkomen. We zullen wel moeten. De rek is er uit. Maar hoever wil je daarin gaan? En horen risico’s niet juist bij het leven, omdat het altijd kwetsbaar is?
Ik merk het ook bij mensen die we ‘kwetsbaar’ zijn gaan noemen. Ook zij laten niet zozeer maatregelen los, maar ze worden er wel wat vrijer in. ‘Wat moet je anders?’ zo lijken ze daarmee te zeggen. Het is een voortdurende afweging, en soms toch ook weer oude gewoonte, om wel even iets te doen of toe te staan, wat je eerst niet deed. Dat herkennen we allemaal wel denk ik.
Alternatieve plannen
En het wordt er ook niet duidelijker op. Het verzet tegen corona-maatregelen gaat gepaard met alternatieve plannen, zoals van Herstel NL, die zeggen dat er wèl al veel meer kan. Wat moet je nu geloven? Blijkbaar is de waarheid niet zo eenduidig, dus ja, wat weet je nu zeker? Daar worden we misschien allemaal wat losser van, omdat we ook voelen dat het ‘niet anders kan’.
Risico’s horen erbij
Tegelijkertijd is het ook de vraag of risico’s niet bij het leven horen. En begrijp me goed, ik ga hier niet op de toer van mensen die zeggen dat er nu eenmaal ook veel mensen overlijden aan de griep en dat overlijden nu eenmaal bij het leven hoort. Maar leven zónder risico’s is ook niet mogelijk. Ons leven ‘is net als gras dat verdwijnt. Het gras komt ’s morgens op. Het groeit en bloeit, maar ’s avonds verdort het’ vertelt psalm 90.
Beschermen van de kwetsbaren
In het christelijk geloof is het beschermen van wie kwetsbaar is erg belangrijk, maar juist ook vanuit het besef dat we het leven niet in de hand hebben. Dat we voor de kwetsbaren moeten opkomen en het leven moeten beschermen, maar dat het niet van ons is. En dat het leven dus onvermijdelijk risico’s met zich meeneemt. En dat we dat allemaal zullen merken.
Perspectief
Daarmee is het beschermen van kwetsbaren geen kansloze missie. Het biedt juist perspectief. Ook God geeft prioriteit aan de kwetsbaren en geeft ons perspectief dat het niet leven niet eindigt in die kwetsbaarheid.
Loslaten
De vraag is wat mij betreft dus niet of we maatregelen moeten loslaten. Volgens mij moeten we het idee dat we alle risico’s kunnen uitsluiten en dat ons gedrag dat bepaalt loslaten. Welke versoepelingen dan nodig en verstandig zijn is een afweging die ook ieder voor zich moet maken. Wat durf je al aan van wat er weer mag? Beschermen van de kwetsbaren betekent dan vooral: realiseer je dat de risico’s die jij neemt ook gevolgen hebben voor anderen. Laten we samen onze verantwoordelijkheid blijven nemen.
Marij-ke
Zoals de halmen buigen in de wind
In de tuin van het psychiatrisch ziekenhuis Brinkgreven in Deventer is
op een granieten cilinder een gedicht aangebracht van Okke Jager.
Het luidt als volgt:
‘Verraadt ons aller angst zich niet,
in wie het leven weerloos liet?
De glasglans stemt de blazer mild.
De kaarsvlam vormt de hand tot schild.
De krokus wijst beton zijn grens.
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.’
Het gedicht kan met enkele regels in herhaling ook worden gezongen op de melodie van Veni Creator Spiritus, Kom, Schepper Geest.
24 februari 2021