Column: Discussiëren als kastanje of als cactus
Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik hoor de laatste tijd zoveel discussies. Over Corona bijvoorbeeld en de maatregelen die de overheid neemt. Wel of niet zingen in de kerk, een verplicht mondkapje of niet. Maar ook over allerlei andere onderwerpen ontstaat voortdurend discussie. Over gender, of dat wordt bepaald door je lijf, door je opvoeding of door je gevoel. Over abortus, euthanasie, alcohol. Over of je als christen wel mee kan doen aan allerlei zaken in de maatschappij. Discussies alom.
Slaande deuren
Soms gaat het er rustig aan toe. Ieder kan zijn standpunt verdedigen, wellicht een ander overtuigen van een andere mening. Soms kan men besluiten dat ze het oneens zijn, maar toch gewoon door dezelfde deur passen. Maar soms knallen die deuren haast uit hun scharnieren. Er wordt met deuren geslagen, tegen deuren geschopt of deuren worden gewoon pontificaal voor iemands neus dichtgeslagen. De rotte vis en de rotte eieren worden niet letterlijk gesmeten, maar het scheelt niet veel.
Kastanje discussie
Een Facebookvriendin van me postte een stukje over discussies. Ze gaf aan van discussies te houden, omdat we onze meningen kunnen vormen door te met elkaar in gesprek te gaan. Soms zijn je woorden prikkelend en kunnen ze een ander wakker schudden of aanzetten tot actie. Ze had er een prachtige foto bij, van een kastanje in een open bolster.
Het plaatje sprak tot mijn verbeelding, want ik geloof ook dat elkaar wat prikkelen in een discussie goed is. Zo scherp je je mening aan elkaar en word je uitgedaagd verder te kijken dan je eigen veilige holster. Een kastanjebolster kun je, met een beetje voorzichtigheid, oppakken zonder handschoenen.
Cactus discussie
Mijn lief liet afgelopen week een cactus vallen en probeerde hem op te vangen met zijn arm. Ik heb vervolgens de naaldjes uit zijn arm staan peuteren. Ik moest daaraan denken bij die discussies. Als je voor een discussie (boks)handschoenen aan moeten trekken, vliegt de discussie de bocht uit. Als discussies cactusvormen aannemen, laten ze je met wonden achter.
Verlies de liefde nooit uit het oog
Als we elkaar met liefde benaderen en onze bokshandschoenen in de kast houden, kunnen we tot de kern komen. En die is bij een kastanje prachtig glad en glanzend. Mijn Facebookvriendin beschreef het wijs: ‘De kunst van een goede discussie is om de ander te blijven zien door Gods ogen.’
Door Zijn ogen kijkend, verliezen we de liefde nooit uit het oog.
