‘Dominee Baardmans’ over geloven in de wereld van nu
Jan Willem van der Straten (1990) alias ‘Dominee Baardmans’ komt niet uit een gelovig nest. Maar als hij op zijn dertiende jaar een boodschap van een televisiedominee hoort, raakt dat hem zo dat hij tot geloof komt. Voor MijnKerk.nl vertelt hij zijn verhaal.
Op de drempel van de puberteit vond ik de wereld een enge plek waar veel oneerlijke dingen gebeuren. Nadat ik tot geloof kwam, was de wereld natuurlijk nog steeds geen makkelijke plek, maar er kwam iets bíj in mijn leven. Ik zag dat er ook ontzettend veel goeds is, en ik ervaar sindsdien dat het bestaan niet zinloos is. Dat heeft voor mij alles te maken met een verhaal dat al zoveel eeuwen gaat: het verhaal van de God van Liefde.
We leven in een snelle tijd
‘Jouw motto is: geloven in de wereld van nu. Is dat lastig?’ vroeg de presentator van het radioprogramma ‘Thuis op 5’ waar ik een week elke dag te gast was. De journalist heeft natuurlijk op mijn site gekeken, en inderdaad, dat is het motto dat ik overal gebruik. Ik stamel iets over dat we leven in een snelle tijd waarin alles mogelijk is en dat we de bijbelverhalen makkelijk uit het oog kunnen verliezen.
Ik had het stelliger kunnen zeggen tegen de journalist, bedenk ik mij een dag later in de auto. Geloven in de wereld van nu kan absoluut lastig zijn. Als je in een ‘christelijke bubbel’ leeft, dan kost geloven misschien wat minder moeite. Toch is het maar de vraag hoe je je verhoudt tot de wereld buiten die bubbel. Eentje die makkelijker dan ooit super dichtbij komt via je telefoon en het internet.
En voor mij nog interessanter is: hoe verhoud je je tot het grote deel van Nederland dat seculier is? Mensen die om allerlei redenen niet kijken naar het geloof alsof het ‘iets voor hen is’. Men vraagt mij weleens: ‘Geloof jij echt dat God bestaat?’ Dat is voor mij net zo’n vraag als: ‘Geloof jij dat de liefde bestaat?’ Het verschil is dat ik Liefde in dit geval graag met een hoofdletter schrijf.
Thuiskomen, dat is iets waar iedereen behoefte aan heeft
Deze week lees ik een boek van Henri Nouwen die diep geraakt is door het verhaal van de verloren zoon. Nouwen was zelf een zeer gewild spreker als theoloog en psycholoog. In zijn boek geeft hij toe dat hij zich, na spreekbeurten op allerlei interessante plekken, vaak leeg voelde. En dat hij, hoewel hij het bijbelverhaal zo goed kende, niet de moed had om als het ware ‘écht thuis te komen’.
Dat thuiskomen is volgens mij een behoefte die elk mens deelt. Henri Nouwen deed wat zoveel mensen van mijn generatie ook doen, inclusief ikzelf als ik niet uitkijk. En dat is je eigenwaarde verbinden met je prestaties en je identiteit verbinden met wat je kunt.
De Bijbel zet het eigenlijk op zijn kop. Een psalm zegt dat je al gezien bent nog voordat je in de moederschoot tot stand kwam. Je mag er al zijn nog voor je iets hebt gepresteerd. Dan nog is de wereld van nu supersnel en soms is het lastig je draai te vinden. Maar met de bijbelverhalen kunnen we er anders mee omgaan. Met geloof, hoop en liefde. Dat is wat mij elke dag op de been houdt.
Jan Willem heeft ook een eigen YouTube-kanaal waarop hij regelmatig korte overdenkingen post.
