Column: Dromen zijn een kijkje in je hart
‘Ik droom nooit!’ Riep mijn middelste laatst uit. Zijn zus keek hem verwonderd aan. ‘Nee, echt niet!’ zei hij nog eens. Ik kon me dat eigenlijk wel voorstellen. Hij is van het type dat aan of uit staat. Overdag energie voor tien en ’s avonds in bed gaat zijn lampje uit en slaapt hij als een blok. Ik kan me helemaal indenken dat hij helemaal niks droomt of zo diep slaapt, dat hij het zich ’s ochtends niet kan herinneren.
Niet iedereen herinnert zich zijn dromen even goed. Ik herinner me vooral de bizarre. Van die levensechte dromen, waar je echt even van bij moet komen. Meestal zijn ze voorafgegaan door een drukke dag of zorgen. Ik droom soms over mijn werk, soms over mensen waarmee ik opgetrokken had. En vaak gaat er iets ernstig mis. Toen ik kinderen kreeg, waarschuwde de kraamverzorgster er al voor, veel vrouwen dromen dat ze hun kind laten vallen of ergens vergeten. Als al je aandacht ineens op zo’n hummeltje gefocust is, dan uit zich dat in je dromen. Het is een stukje verwerking in de nacht, van wat belangrijk was op de dag.
Gelukkig, het was niet echt.
Dromen is soms ook heerlijk, je ziet dingen die je anders nooit zou zien, je kunt vliegen, of je durft veel meer. Vroeger speelde ik in mijn dromen vaak een hoofdrol in mijn favoriete televisieserie. En dan had ik ’s avonds gewoon zin om weer verder te dromen. Maar ik heb ook periodes gehad, zeker als kind, dat ik nare dromen had. Meestal aangezwengeld door iets engs wat ik gezien, gelezen of gehoord had. Ik heb gevochten tegen vuurspugende draken, met het gezin van Anne Frank ondergedoken gezeten, ben mijn ouders kwijtgeraakt op reis, heb middenin de golfoorlog gestaan, en meegemaakt dat geliefden stierven in mijn dromen. En dan duurde het soms even totdat ik me realiseerde: Gelukkig! Het was niet echt.
Systeem van je brein
Hoe serieus moet je dromen eigenlijk nemen? Dromen is eigenlijk een heel mooi systeem van je brein. Waarin je je hoop en verlangens kwijt kunt, maar ook je angsten en zorgen kunt verwerken. Maar dromen geven je ook een inkijkje in je eigen hart: wat houdt me bezig? Waar maak ik me druk om? Wat zou ik nou eigenlijk wel eens willen doen? Het is goed om sommige dromen eens wat beter te bekijken. Zeker als je ze vaker hebt. Loesje, je weet wel, van de posters, zegt het mooi: ‘Soms heb je van die dromen, die je wakker houden, totdat je ze uitvoert.’
