‘En nu is het afgelopen!’
Elke ouder met kinderen kent het gevoel. Hoe schattig, leuk en grappig ze ook zijn, soms halen je kinderen het bloed onder je nagels vandaan. Vooral nu je 24 uur op elkaars lip zit. Hoe ga je om met die emoties?
In welke leeftijdsfase je kinderen ook zitten; ze zitten heel dicht op je huid. Je kunt je mond vol hebben van opvoeding, kinderen kijken toch vooral naar wat je doet. En wat moet je dan, als je als ouder overmand wordt door emoties als verdriet, teleurstelling of boosheid? Kun je dat zomaar allemaal onverbloemd laten zien aan je kinderen?
Als ze bijvoorbeeld voor de zoveelste keer hun bed uitkomen midden in de nacht. Of wanneer ze in de supermarkt op de grond gaan liggen gillen, omdat ze dat zakje snoep niet mogen. En bij wat oudere kinderen: als je een grote mond krijgt, omdat je zegt dat de game-tijd erop zit. Of als je volkomen genegeerd wordt, omdat meneer of mevrouw te diep in de telefoon gedoken zit en je geen blik waardig gunt…
Ik weet er alles van. Mijn kinderen (inmiddels tieners) waren ooit klein en superschattig, maar ook druk, eigenzinnig en beroerde slapers. Vooral dat laatste dreef me bijna tot waanzin. Ik heb behoorlijk geworsteld met mijn gevoelens van boosheid en frustratie. Want net als iedereen had ik een ideaalbeeld in mijn hoofd hoe ik als ouder wilde zijn.
Ik wilde graag geduldig en rustig blijven. Onder alle omstandigheden. Niet zo’n ouder die compleet uit z’n plaat gaat. Nu is dat laatste gelukkig niet heel vaak voorgekomen, maar ik heb genoeg momenten van frustratie en drift gehad. En ja, die emoties waren heel zichtbaar voor mijn kinderen.
Is dat erg? Moet je je kind beschermen voor negatieve emoties, en alleen de positieve tonen? Zo’n Little House on the Prairie gezin waar nooit een wanklank klinkt? Ze zouden zich dan waarschijnlijk een ongeluk schrikken wanneer ze te maken krijgen met ruzie of verdriet. Dan kunnen ze maar beter in de veiligheid van het eigen gezin kennismaken met het brede palet aan emoties: de mooie èn de lastige…
Hoe ga jij hiermee om?
Marij-ke
Hoe ging/ga ik er mee om. Wij woonden in een flat één hoog. Er woonden heel veel jonge gezinnen. Ze kwamen uit alle hoeken van het land. Er was een zandbak precies onder mijn balkon en er werd gespeeld. Tot op een keer een jongetje uit de buurt zand op mijn balkon aan het gooien was. Maakte met een schaar de beneden achterdeur open die zat dicht. Hij schrok zich een hoedje dit had hij duidelijk niet verwacht. Kom mee naar boven en veeg mijn balkon schoon. Hij piepte ik moet nodig plassen nu dat doe je maar nadat je klaar bent met vegen.
28 maart 2020