• Bewust leven
• Tijd & Talent

En rij dan niet stilletjes, ons straatje voorbij….

door Geesje Jaakke-den Toonder

7 december 2020 4

Het leek er weer op dit jaar, dat het Sinterklaasfeest ons door de neus geboord zou worden. Zoals we ieder jaar horen in het Sinterklaasjournaal ging er weer van alles mis. En dan ook nog corona. Nee, dit jaar zou Sint misschien toch echt stilletjes ons straatje voorbij rijden. Er is al zoveel afgelast dit jaar. Gelukkig bleek al snel: de Sint bleef niet in Spanje in quarantaine, maar kwam toch weer schoenen vullen in Nederland. 

Sinds de zomer werk ik als persoonlijk begeleider in een kleuterklas en zo maakte ik het hele Sintgebeuren weer van dichtbij mee. Op maandagochtend werd door de kinderen in de kring verteld over de inhoud van hun gezette schoenen. De een kreeg een bestuurbare robot, de ander enkel pepernoten.

Oneerlijk verdeeld

Ik dwaalde even terug in de tijd. Want ook toen ging het zo. De een kreeg prachtige cadeaus. De ander, net als ik, alleen wat lekkers. Op pakjesavond was het nog veel gekker: Sint gaf sommige kinderen cadeaus waar ik alleen van kon dromen. Nu wist ik hoe het zat: papa en mama speelden voor Sint. En elk dubbeltje werd bij ons thuis omgedraaid. Ik was altijd blij met een cadeau en een grote chocoladeletter. Maar in mijn hoofd wrong het wel eens. En dacht ik wel eens dat die Sint, als hij wel echt bestond, zijn pakjes niet zo eerlijk verdeelde. 

Geen gift, maar een gave

God wordt weleens vergeleken met Sinterklaas. Allebei gulle gevers. God geeft ons, net als Sinterklaas, niet altijd wat we op ons verlanglijstje bij Hem hebben ingediend. Hij geeft ons wat we nodig hebben. Dat waar we ten diepste naar verlangen, in plaats van zoethoudertjes. Gods cadeaus zijn soms weggevertjes. En dan bedoel ik echte weggevertjes. Dingen die we ontvangen om door te geven. Geen gift, maar een gave. We hoeven niet te wachten tot hij weer in het land is, we hoeven geen schoen te zetten. God geeft elke dag opnieuw, dat wat we nodig hebben. Hij rijdt echt niet stilletjes, ons huisje voorbij. 

Vol verwachting klopt ons hart

Vandaag zijn de Sintjes en Pieten weer weg uit mijn kleuterlokaal. We schakelen naadloos over op uitkijken de Kerst. We richten ons op Hem, waar het allemaal om draait. Vol verwachting mag ons hart kloppen, want we mogen dat wat we nodig hebben van Hem verwachten.