• Geloof en spiritualiteit
• Geloven & Ontdekken

Groeien in geloof, hoe doe je dat? – Nieuw in de kerk

door Gastblogger

1 september 2017 2

Van: Tynke
Aan: Janneke
Over: Groeien in geloof

Dag Janneke,

Omdat ik zolang niet gelovig ben geweest en ook een onafhankelijk leven heb geleid, was het een schok om te ervaren dat mijn onafhankelijke bestaan eigenlijk een wassen neus bleek te zijn. Naast het verbijsterende inzicht dat ik überhaupt nooit onafhankelijk ben geweest en ook dat ik helemaal niet zonder water, zuurstof, voeding en liefde van anderen kan bestaan of groeien, ontdek ik nu ook dat bij mijn afhankelijkheid ook verbondenheid in gemeenschap hoort. Hoewel ik nu aan God verbonden ben, is mijn onafhankelijkheid van relaties in een gelovige gemeenschap, in feite ook een soort onafhankelijkheid van God zelf, omdat Hij hoofd van het Lichaam is?

In mijn zoektocht ontmoet ik ineens mensen die van geboorte af aan wel gewend zijn om in afhankelijkheid van God te leven. Die mensen (jij ook?) hebben al hun hele leven voordeel van Zijn zorg en van de zorg van een gemeenschap of kerk. Zo’n zoektocht als die van mij valt dan soms buiten de beleving, omdat men (en ik ook) nooit een ander perspectief heeft gehad. Ik besefte ineens dat mijn groei misschien niet volledig kan zijn zonder kerk of gemeenschap. Als jong gelovige, maar met een lang ongelovig en onkerkelijk leven, moet ik daar echt in opgevoed worden. Ik loop dan echt tegen nieuwe dingen aan. Dingen waar ik absoluut geen weet van had.

Hoe kan ik groeien?

Nu ik gezaaid en ontkiemd ben en steeds meer wortel in God schiet, zou ik als ‘plantje’ ook wel gebaat zijn bij een goed groeiklimaat. Om verder en groter te groeien en hopelijk bloeien. Maar wat is dan eigenlijk?

Je sprak over een persoonlijke zoektocht. Bedoel je er een passend groeiklimaat voor mij bestaat en dat ik ook kan vinden? En dat het voor iedereen verschilt? Dat ik dus niet alleen een herstel van mijn relatie met God nodig had, maar ook herstel met anderen om te kunnen groeien? En zijn andere mensen dan als voedingsstoffen voor mij die ik nodig heb om te kunnen groeien? Zijn die voedingsstoffen die doorgeven in onze verbondenheid dan dat ik bijvoorbeeld opgevoed moet worden om  verantwoording af te leggen aan anderen, om met anderen samen te leven en om genade, vergeving,  waarheid, kracht en ondersteuning te leren geven en ontvangen?

Is de conclusie dan dat als de kerk het Lichaam van Christus is, het er dan wel bij betrokken moet worden om mijn groeiproces effectief te laten zijn?

Heel wat vragen weer! Ik hoor graag, wanneer het je schikt, jouw visie hierop.

Tyn

Van: Janneke
Aan: Tynke
Over: Groeien in geloof

Dag Tyn,

Wat heb je prachtige vragen. In jouw zoektocht naar een kerk, hoop je een plek te ontdekken waar je kunt groeien. Ik heb altijd een beetje moeite met het idee dat je zou kunnen groeien in geloof. Dat is niet omdat dit niet zou kunnen, maar meer omdat ik denk dat het niet nodig is.

Om dit te uit te leggen, duik ik de religiegeschiedenis in. Het Christelijk geloof is een relatieve jonge godsdienst. Het is een godsdienst die vertelt over een God waar je niets voor hoeft te doen. Ja, natuurlijk lees je over het brengen van offers en het doen van leefregels. Maar het begint met de uitnodiging van God aan Abraham om op deze God te vertrouwen. Terwijl er nog niets te merken of te zien is, belooft God Abraham een volk zo groot als sterren aan de hemel. God vraagt Abraham op deze belofte te vertrouwen. Dit is niet zomaar wat, omdat de vrouw van Abraham, haar naam is Sara, al jaren onvruchtbaar lijkt. Deze twee mensen kunnen geen kinderen krijgen.

Tegen alle voortekenen in waagt Abraham het te vertrouwen op God en dan begint een lange weg, waarin Abraham en het volk dat uit hem voortkomt gaan geloven en dat geloof ook heel vaak weer verliezen.

Met Jezus wordt het weer eens duidelijk dat God zich wil verbinden aan iedereen, of je nu bij Israël hoort of niet. God ziet het met alle mensen zitten. Als jij het ook met God ziet zitten, dan trek je samen op.  Groeien in vertrouwen of geloof is daarbij niet een voorwaarde, maar zoals dat gaat als je met iemand lang optrekt, dan kan dat vertrouwen wel gaan groeien.

Wortelen

Als ik denk aan het beeld van een zaadje dat gaat groeien, dan denk ik bij geloof vooral aan wortelen. Het plantje hangt er soms maar slap bij. Het zijn momenten in mijn leven dat vertrouwen in God ver weg is, dat ik het allemaal niet zo meer weet. Toch sterft het plantje niet, omdat de wortels steeds dieper zijn gaan afdalen op zoek naar water uit de bron. (Dat is denk ik ook een vorm van geloof, om er op te vertrouwen dat het plantje niet sterft)

Als ik verder denk over wat die bron kan zijn, dan denk ik al snel aan de bijbel en andere teksten die inspireren. Ook denk ik aan de kerk als een gemeenschap van mensen die samen zoeken naar wat de teksten zouden kunnen betekenen voor hen in hun dagelijks leven. Je hebt al gemerkt dat er heel veel soorten kerken en gemeenschappen zijn en dat maakt het lastig om een goede plek te vinden, maar het geeft me ook de hoop dat er ook voor jou een passende plek te vinden is.

Weet je, als het over geloof gaat, dan denk ik nooit zo in termen van effectiviteit. Een teleurstellende ervaring met een kerk, kan ook heel veel afbreken en een goed gesprek met een atheïst kan heel veel verdieping geven. Groeien in geloof heeft daarom voor mij ook veel te maken met alle zintuigen open zetten en me te verwonderen over wat ik hoor, zie, proef, voel, denk en ervaar.

Groetjes, Janneke