Heb geduld: de moeilijke boodschap van Kerst dit jaar
De corona-pandemie beïnvloedt wéér hoe we Kerst kunnen vieren. Of misschien voel je wel dat je het eigenlijk op deze manier níet kunt vieren. Het duurt zó lang. Het gaat nog wel even duren ook. Het kerstverhaal vraagt dit jaar om ons geduld, ontdekte ik. Zonder dat dit nu betekent dat we maar gewoon moeten volhouden en niet moeten zeuren. De redding is er al.
Lege handen
Ik heb er zelf last van. In het begin van de pandemie kon ik het beste ervan maken. Verzon ik een mogelijkheid om iets te doen. Toen waren veel initiatieven nieuw en waren we blij dat we gelukkig iets konden doen voor en met elkaar. Videobellen, stoepkrijten, een boodschap doen voor een ander of een bloemetje of kaartje sturen, een digitale viering houden of pubquiz.
Maar nu… Ik merk dat ik er net als veel mensen weinig energie voor heb. En dat niet alleen: ik heb het gevoel dat het me langzamerhand door de vingers glipt. Het gevoel met lege handen te staan is erger dan vorig jaar.
God grijpt in
Op die lege handen geeft het kerstverhaal een antwoord. God grijpt in. Jozef is niet voor niets de biologische vader niet. Hoe je je dat ook voor moet stellen, het verhaal vertelt daarmee dat Gód het initiatief neemt. De redding komt niet uit ons voort. Hoezeer we ook van alles proberen én kunnen – en wat kunnen we veel! – uiteindelijk moeten we de pandemie nog steeds uithouden. Staan we met lege handen of met onze handen in het haar.
Ons geduld wordt danig op de proef gesteld. Hoe lang duurt het nog?
Niet in de hand
Jezus’ naam betekent dat ‘God redt’. Dat we gered moeten worden, klonk voor mij altijd een beetje ver weg: Hoezo moet ik worden gered? Dat het nodig is dat we gered worden is voor mij nu meer dan ooit voelbaar, omdat we meer dan in jaren hiervoor voelen hoezeer we ons leven niet in de hand hebben. Dat konden we altijd al bij ziekte en overlijden ervaren, bij tegenslagen in je werk en je relatie. Maar zó groot en alles en iedereen omvattend is ongekend voor onze generatie.
Geduld
Dat onze redding niet uit onszelf kan komen, betekent dat we geduld moeten hebben. Dat is lastig, frustrerend misschien zelfs. Maar het is geen geduld waarin je op je handen moet zitten afwachten. We hoeven niet af te wachten óf Jezus geboren wordt. Hij ís al geboren. De redder ís er al. Dat betekent dat wat we ook meemaken we al gered zijn, hoezeer het leven ons tart. We zijn niet alleen.
Overlaten
Het betekent alleen wel dat we het over moeten laten. Dat is een moeilijke opgave. Dat we minder vast moeten houden aan hoe wij vinden dat alle problemen zouden moeten worden opgelost. Het frustreert toch alleen maar. We kunnen onszelf toch niet redden.
Lastige boodschap
Daar staat tegenover dat we al gered zíjn. Dat is een lastige boodschap, want zeg het maar eens aan de ondernemer of de artiest bij wie het water aan de lippen staat. Of de verpleger die geen tandvlees meer overheeft. En toch: dat God een kind heeft geboren laten worden om bij ons te zijn, laat het zien:
Al houdt alles op, de liefde blijft!
