Hoe genderneutraal wil jij jouw kleding?
Hema kiest voor genderneutrale kinderkleding
Vanmorgen bracht de Volkskrant in het nieuws dat de Hema kiest voor genderneutrale kinderkleding.
Tekst gaat hieronder verder
Een oproep van een tienjarig meisje dat de hartjesonderbroeken niet stoer genoeg vond, ging eraan vooraf. In het kinderassortiment op de ‘kids’afdeling ontbreken voortaan de jongens- en meisjeslabels en het assortiment wordt breder. Wat meer diversiteit spreekt me wel aan. Ik hou niet zo van hokjesdenken. Aan de andere kant wil ik ook niet iedereen op één hoop gooien. Het klinkt zo neutraal allemaal. En ik ben niet neutraal. Wat ben ik dan eigenlijk wel in deze genderdiverse tijd?
Het was niet het eerste nieuws hierover. De afgelopen zomer begon met nieuws over een campagne van Sire
SIRE-campagne over jongens
Aan het begin van deze zomer begon de Stichting Ideële Reclame (SIRE) de campagne ‘Laat jij jouw jongen genoeg jongen zijn?‘
Jongens en meisjes zijn gelijkwaardig, maar niet hetzelfde. Wij, opvoeders van Nederland, verliezen soms uit het oog dat jongens zich op een andere manier ontwikkelen en anders leren dan meisjes. Over het algemeen wordt door opvoeders verwacht dat kinderen zich rustig gedragen, goed luisteren en stilzitten. Terwijl jongens meer leren door te ontdekken, te experimenteren, risico’s te nemen, te doen. Opvoeders lijken de laatste jaren ‘jongensgedrag’ minder te waarderen. Jongens afremmen, remt hun ontwikkeling.
Tekst gaat hieronder verder
Er brandde een heftige discussie in de media los.
Tekst gaat hieronder verder
Denken in ‘jongens en meisjes’ zou teveel denken in stereotypen zijn. Terwijl iedereen toch ‘zichzelf mag zijn’. Nee, vertelde Beau van Erven-Dorens, we leven in een tijd waarin ‘gender-diversiteit’ een hot issue is.
Genderneutraal omroepen
Want in diezelfde weken maakten de Nederlandse Spoorwegen en de gemeente Amsterdam bekend dat ze voortaan genderneutraal gaan omroepen. ‘Zo voelen alle reizigers zich welkom’. ‘Een belangrijke stap in een maatschappij die doordrenkt is van gendernormativiteit’, schrijft Bart Mijland.
Ergens haakte het bij mij. Aan genderneutrale toiletten kan ik wel wennen. Dat doen we thuis allemaal toch allemaal? Maar dan is gender nog duidelijk onderverdeeld in mannen en vrouwen, want we hadden dames- en herentoiletten. Nu lijk je te zijn wat je wilt. Maar wat ben je dan?
Roze Maandag, Pride Week en LGBTQIAP
Rondom Roze Maandag in Tilburg en de Pride Week kwam er een heel alfabet voorbij van wat je dan allemaal kan zijn: LGBTQIAP. Deze letters staan voor:
Lesbisch: vrouwen die op vrouwen vallen
Gay: mannen die op mannen vallen
Biseksueel: mensen die vallen op zowel mannen als vrouwen
Transgender: mannen die zich vrouw voelen, vrouwen die zich man voelen
Queer: een parapluterm om je af te zetten tegen ‘hokjes-denken’
Intersekse: mensen met zowel mannelijke als vrouwelijke lichaamskenmerken
Aseksueel: mensen zonder behoefte aan seks
Panseksueel: mensen die niet vallen op geslacht, maar op karakter of persoonlijkheid (Bron: NOS)
Tekst gaat hieronder verder
Kennelijk betekent genderneutraal dat je nog wel wat wilt zijn en doe je moeite om jouw letter in dit alfabet te krijgen. Wat heeft het dan nog voor zin? En ik sta er niet in. Jij wel?
De herenfiets afgeschaft?
En net toen ik mijn e-bike aanschafte hoorde ik dat we eigenlijk beter de herenfiets, dat wil zeggen: de stang van de herenfiets, moeten afschaffen. Om veiligheidsredenen. Er zouden meer ongelukken gebeuren door de stang, vooral bij oudere mensen. Bovendien zou een stang niet meer nodig zijn voor de stevigheid, of toch wel. De fietsersbond zaaide alleen maar meer verwarring rondom die vraag of de stang kon worden afgeschaft. Het leek me een zinnige vraag, maar in de stroom van het nieuws ging het ineens over veel meer: ‘mannen’ werd hun ‘herenfiets’ ‘afgepakt’. Dat mag niet gebeuren! Wat gebeurde er wel?
Al het nieuws wordt bij elkaar gegooid
Wat mij opviel was dat al dit nieuws aan elkaar werd verbonden. Er leek een soort emancipatiebeweging op gang te komen voor, ja voor wie eigenlijk? Misschien voor iedereen die zichzelf wil zijn. Of zoiets. Ik weet het niet helemaal waar het nou eigenlijk allemaal over ging. Wie wel? Vooral omdat het een niet noodzakelijk met het ander te maken had.
Neem de campagne van Sire. Die ging gewoon over het opvoeden van kinderen. Dat had niets te maken met de genderneutrale toiletten van de gemeente Amsterdam, of de geachte reizigers van de Nederlandse Spoorwegen.
En neem het hele alfabet waarin allerlei geslachts- en seksuele voorkeuren een plekje moeten krijgen. Volgens mij wordt daarin sekse en seks onterecht op één hoop gegooid. Hoe iemand zich verhoudt tot zijn geslacht, is nog wat anders dan hoe iemand zich verhoudt tot zijn seksualiteit. Volgens mij is de discussie over of je moet kiezen tussen ‘meneer’ of ‘mevrouw’ een andere dan hoe je ruimte zoekt om vrij hetero-,homo-, a-, bi- of andersseksueel te zijn.
En de discussie over de stang van de herenfiets heeft helemaal niets te maken met man moeten kunnen zijn of een gewenstheid van genderneutrale fietsen. Maar als je de reacties leest op sociale media, lijken mannen op hun spreekwoordelijke geslachtsdeel getrapt.
En de genderneutrale kleding van de Hema: is dat juist een verrijking omdat de kleding meer bij onze diverse kinderen zal passen, of is het een beperking? Hoe neutraal wil jij het hebben?
Ik zoek orde
Ik merk dat ik in alle verwarring wat orde nodig heb. En dat probeer ik hierboven door nieuwsitems te scheiden. Volgens mij helpt dat om alle afzonderlijke discussies apart te voeren. Niet alles heeft met alles te maken. Toen ik dat gevoel wel even kreeg merkte ik dat ik er helemaal niets meer van snapte. En dat ik dacht: en wie ben ik in dit geheel?
Man én vrouw
Eén ding werd me wel duidelijk: ik ben man. Misschien moet ik het iets opener zeggen: ik voel me man. Toch voelt dat voor mij te weinig. Wat ik ben is wel iets meer dan hoe ik me voel. Alle gewenste genderdiversiteit ten spijt, alle varianten verhouden zich op één of andere manier tot ‘man’ of ‘vrouw’. Of je nu transgender bent of interseksueel, ook daarin zoek je je te verhouden tot man of vrouw zijn. Dat daarin verschillende gradaties zijn of varianten; daar kan ik mee leven. Maar als de bijbel zegt over God ‘Hij maakte ze als man en vrouw’ (Genesis 1:27) dan is dat niet een versmalling, maar een ordening waartoe iedereen zich op de een of andere manier kan verhouden. Er staat ook niet: Hij maakte ze als man óf vrouw, maar als man én vrouw.
Een collega van me zei hierop: ‘Eigenlijk zijn we allemaal een beetje gemankeerd.’ ‘Of gevrouwkeerd’ zei een andere collega erachteraan…
Wat past jou het beste?
Wat vind jij van de hele discussie? Kun je er wijs uit? En wat vind jij belangrijk? Welke kleding zou jou het beste passen, en voelde je je beperkt, of wordt de keuze nu te groot? Vond je de ordening wel fijn, of had je te weinig keus?
Marijke
Gelukkig zijn we in ieder geval allemaal mens!
20 september 2017Laura
En geliefd!
20 september 2017Dineke
Het maakt mij niet uit of kleding voor mannen of vrouwen is. Ik koop wat ik mooi vind en lekker vind zitten. Mijn wandelschoenen koop ik vaak bij de herenafdeling want mijn voeten passen vaak beter in een herenschoen. Staat er een rij voor het damestoilet dan ga ik net zo makkelijk naar het herentoilet. Toch voel ik mij op en top en vrouw en ben ik erg blij met mijn man.
20 september 2017Ik heb een lieve bi-seksuele vriendin en het maakt mij niet uit of ze een vrouw of man heeft.
Ik heb het gevoel dat er nu meer tweedeling is door al het gedoe over transgender dan ooit.
Gelland Vrolijk
Transgender: Een vrouw in een mannenlichaam of man in een vrouwenlichaam. Transgender zijn is geen keuze namelijk. Ongeveer vier weken terug kwam onze zoon uit de kast; hij is transgender. Ofwel een vrouw in een mannenlichaam. Ik heb al heel wat met onze zoon meegemaakt. Op het basisonderwijs was hij stil en terug getrokken. Wel een heel lief joch. Hij werd heel erg gepest op school. Speelde nooit met vriendjes. trok zich op feestjes terug. toch maakte ik mij niet echt zorgen. Toen hij op het voortgezet onderwijs kwam begonnen de problemen. Hij was zeer kwetsbaar en op een gegeven moment eindigde hij in het ene onderzoek naar het andere. uit de eerste onderzoeken bleek dat hij al sinds zijn zevende 13 stemmen hoorde. Uiteindelijk heeft hij de diagnose Schizofrenie gekregen, met autisme. Ik had al snel door dat hij ook zeer hoog-sensitief was. Samen met mijn zoon hebben we besloten dat hij geen medicijnen hoefde. Daar hebben we nooit spijt van gehad. Hij heeft zijn stemmen aanvaard. Dat gaat prima. In die tijd had hij ook last van een psychose dat heb ik samen met hem opgelost. Vier jaar geleden was hij depressief. Daarvoor krijgt hij vitamine D3. Dat werkt prima. Maar nu blijkt dat hij transgender is , vraag ik me af waar zijn problemen achteraf echt uit ontstaan zijn. Gelukkig is er straks hulp bij een transgenderteam en hoop ik dat het een mooie vrouw wordt die midden in het leven staat. Want uiteindelijk is hij nu al zijn hele leven alleen. Het maakt me ook wel opstandig; waarom is hij niet geboren als meisje? Want uiteindelijk zit de fout in een verkeerd signaal vanuit de hersenen van de foetus. Je vraagt er niet om. Transgenders hebben geen keus. vorige week moest ik voor een instantie een enquête invullen. De eerste vraag was bent u man of vrouw. Twee keuzes en voor mij staat het antwoord vast. Aan het eind van de enquête was er ruimte voor het invullen van een opmerking en ik kon het niet nalaten te vragen of ze bij de eerste vraag niet alleen de keus tussen man en vrouw als mogelijkheid wilden geven maar ook de mogelijkheid om dit niet in te vullen zodat je een dergelijk vraag ook over kon slaan mocht je je niet thuis voelen bij één van de twee. Misschien gebeurt dat nog.
21 september 2017A.B.
Misschien is het helemaal niet nodig om er z’n thema van te maken. Geforceerd te zoeken naar een ordening. Ik denk dat iedereen op één of andere manier mannelijke én vrouwelijke kanten heeft. In verschillende hoeveelheden. De maatschappij heeft mensen gelabeld, maar als je over culturen heen kijkt valt al direct op dat er veel verschil zit tussen wat als mannelijke / vrouwelijk wordt aangemerkt in verschillende culturen. Qua gedrag, qua rolverdeling, qua kleding, etc.
Ieder zou er denk ik mee moeten doen wat hij / zij wil. Ik draag als man af en toe een rok met een dikke panty. Ook in publiek, ook naar mijn werk. En ik heb een verantwoordelijke functie met veel contact met andere mensen. Toch wordt ik serieus genomen en zijn 8 van de 10 reacties (als die er al zijn) positief. Maar de meeste mensen boeit het eigenlijk niet. Dat komt denk ik omdat ik er geen issue van maak of een punt wil maken. Ik geef er invulling zoals ik daar behoefte aan heb, wél rekening houdend met anderen. Ik laat mensen in hun waarde (ook als ze er wel iets van vinden), anderen laat mij in mijn waarde.
Wat de aandacht voor genderneutraliteit en alle bijhorende letters wel doet, is het besef dat niet iedereen in een hokje zit en dat het eigenlijk een geforceerd construct is. En dat is denk ik de grootste winst.
21 september 2017