Het goede zien in de ander
Nog een paar weken, dan begint de Adventsperiode. Over de hele wereld wordt uitgekeken naar Kerst en worden dezelfde eeuwenoude verhalen gelezen. Een van die verhalen heb ik altijd intrigerend gevonden. Het verhaal van Simeon en Hanna. Het is niet het meest bekende stukje van het kerstverhaal. Je kunt het lezen in Lucas 2 vanaf vers 22.
Simeon ziet God
Als baby Jezus geboren is, gaan zijn ouders met hem naar de tempel in Jeruzalem om hem op te dragen aan God. En daar, in de tempel, zijn Hanna en Simeon. Twee oude mensen, die een ontmoeting hebben met dit jonge gezin. Ze zien in baby Jezus wie Hij echt is. De Redder, de Verlosser van de wereld, de Zoon van God. Simeon zegt over Jezus ‘Hij is het Licht, Hij wijst de volken de weg naar U.’
Zie ik God nog wel?
Simeon en Hanna stonden open om God te zien op een onverwachte plek. Ze leefden in de verwachting om deze Messias te zien en herkennen hem, in zoiets onwaarschijnlijks, als een kleine baby. Toen in een preek dit verhaal aangehaald werd, bleef het opnieuw bij mij hangen. Ik vind het zo bijzonder hoe deze mensen, op hoge leeftijd, nog steeds leefden in de verwachting om God te zien. En ik vroeg mezelf af: Zie ik God nog wel? Herken ik God nog in de mensen om me heen? Wil ik God nog zien, op plekken waar ik het niet verwacht? En ook in mensen die me niet direct liggen?
Een stukje van God
Ik geloof dat God ieder mens gemaakt heeft. En dat Hij dus in ieder mens een stukje van zichzelf gelegd heeft. Je moet het alleen willen zien. Het is een grote uitdaging soms, om in mensen waarmee je niet goed door één deur kunt, het goede van God te zien. In mensen op tv die je tegenstaan door hun gedrag of hun standpunten. Het is zo makkelijk om ze weg te zetten. Terwijl ze allemaal, allemaal, een stukje van God in zich hebben.
God zien…en God laten zien
Terwijl ik daar zo over nadacht, nam ik me voor om te proberen in iedereen dat stukje God te zien. En ik vroeg me ineens af: laat ik God wel zien? Zien mensen in mij dat stukje extra, dat wat God in mij gelegd heeft. Zien ze Zijn karaktertrekken in mij terug? Liefde, blijdschap, vrede, goedheid, tederheid, vriendelijkheid, zelfbeheersing, trouw en geduld? En zo heb ik me nog wat voorgenomen: ik wil niet alleen God zien in anderen, ik wil Zijn karakter ook laten zien in mezelf. En ja, dan denk ik stiekem ook: dat kan ik toch niet. En ik weet dat God daarom glimlacht: ‘nee, dat kan je ook niet alleen. Daar heb je Mij voor nodig.’
Gelukkig wil God ons helpen. Om het goede in mensen te zien en het goede in onszelf te laten zien. Zoals Simeon en Hanna.
Zie jij het goede, oftewel stukjes van God in de ander?
