• Bewust leven
• Tijd & Talent

Hoe leeg je je hoofd na een veel te drukke week

door Marleen Samplonius-Ottens

21 september 2019 2

Meestal ontstaat mijn blog in de loop van de week in mijn hoofd. Aanleidingen genoeg. Soms onderwerpen passend in het thema van de maand. Soms aangedragen door de kinderen of een reactie op iets wat ik meemaak of hoor of lees. Ik maak min of meer een keuze, denk daar dan een tijdje over na of zoek er iets over op en aan het eind van de week beland ik achter de laptop.

Deze week is anders. Er is teveel. De onderwerpen en gebeurtenissen buitelen over elkaar heen. In de wereld, in ons land, in onze omgeving en in ons gezin. Als op een soort lopende band passeren al die dingen de revue. En ik kan die band niet stil zetten om er iets uit te lichten.

Den Haag

Van de hoedjes op Prinsjesdag en de baard van onze koning naar de Algemene Beschouwingen. Ik ben geneigd er langs te scrollen, maar bij Van der Staaij blijf ik toch hangen. Wat een mooie overdenking houdt hij over de Verloren Zoon. Het raakt me en ik heb respect en bewondering voor de manier waarop hij zijn boodschap weet over te brengen.

Boosheid is er even later ook als er gesproken wordt over fulltime werken. De oproep van minister Wiebes om minder in deeltijd te werken, brengt direct allerlei emoties naar boven. In gedachten heb ik hem al weer een brief geschreven waarin ik uitleg dat ik zeker wel fulltime werk, maar niet volledig buitenshuis.

Moeder

Over werken ín huis gesproken. Daar kreeg ik het grootste ‘compliment’ van mijn oudste dochter (11). Manlief die normaal gesproken kookt, was een dagje weg. Ik zag de paniek in de ogen van dochterlief toen ze vroeg: “wie moet er dan koken? Want mam, jij kunt écht niet koken. Dan doe ik het wel!” Ik heb meer dan ooit mijn best gedaan en een heerlijk maal op tafel gezet. Dochter nam haar woorden terug.

Dat ik de onhandigste in huis ben, hoeft ze niet terug te nemen. Dat is deze week ook weer bevestigd. Stom genoeg, liet ik mijn telefoon op de grond vallen. Op straat. Scherm aan gruzelementen. Geluk bij een ongeluk kon ik via een leuke actie een gratis telefoon krijgen. Opgelost. Tot ik in een druk moment nog even snel naar het toilet moest. Vergeten dat mijn telefoon in de achterzak van mijn broek zat: plons! In 2 dagen tijd, 2 telefoons om zeep helpen.

Verdriet

Het stond in schril contrast met de zorgen die we tegelijkertijd hadden om één van onze kittens. Na haar sterilisatie werd ze zieker en zieker. Allerlei onderzoeken volgden en ze bleek een hartspierziekte te hebben. Dierenarts liet ons voor de nacht nog even bij haar komen, omdat er kans was dat ze er niet door zou komen. Maar wat een vechtertje bleek onze Sara, want ze kwam er wel door en is weer thuis. Met medicatie mag ze nog een tijdje bij ons zijn.

En dat alles staat in nog schriller contrast met alle andere verhalen die ik deze week hoorde en/of zag. Dierbaren met ernstige zorgen over gezondheid; twee verschrikkelijke ongelukken in de omgeving van mijn geboorteplaats waarbij maar liefst vier hele jonge mensen om het leven zijn gekomen; een advocaat die op straat wordt vermoord. En zo is er meer, zoveel meer.

Rust zoeken

Waar vind jij dan rust en zet je die lopende band stil? Ik kwam twee berichten, gedeeld door vrienden, tegen. Het ene was een artikel met de titel: Je moet veel meer lummelen en niksen en de ander was een regel van voorpositiviteit.nl: Als het te druk is geweest en er teveel op je af is gekomen, is stilte en rust vaak het meest passende antwoord.

Soms is het misschien lastig om te vinden, maar ik ga er steeds vaker bewust naar op zoek, naar die stilte en rust. De ene keer gewoon thuis, een andere keer lekker buiten. Straks even lekker op een bankje in de tuin. De lopende band even laten gaan. Het tempo eruit halen, tot die weer stil staat. Ik wens je een rustig weekend!