Hoe lees je de kinderen voor uit de Bijbel?
Opvallend hoeveel Kinderbijbels een mens kan verzamelen in zijn leven. In een vluchtige blik op de boekenkast zag ik Mijn eerste Bijbel, Mijn kleine Bijbel, Ik zal er zijn, Bijbelverhalen voor meisjes en de Kinderbijbel. De plaatjes die erin staan variëren van een blije Jezus tot een héél blije Jezus, de meeste verhalen zijn niet bloederig en lopen altijd goed af. Daar kun je als volwassene van alles van vinden, maar mijn kinderen smullen er wel van.
Wat kun je als moderne vader of moeder nog met de Bijbel? Ik denk in de eerste plaats dat het goed is dat ze überhaupt weet hebben van die verhalen. Niet om het geloof één op één over te dragen maar omdat verhalen altijd zorgen voor verbinding. Dat klinkt wat zweverig, maar iedereen die groot is geworden met sprookjes kan het beamen: verhalen zorgen voor gesprekken, je kunt je verplaatsen in personen en hun emoties en je vergeet die verhalen zelden of nooit. Jezus geeft in de Bijbel nooit hoorcolleges, hij vertelt gelijkenissen. Verhalen dus.
Bijbellezen is maatwerk, geen ritueel
Maar welke dan? Sla je ‘moeilijke’ verhalen uit de Bijbel over? Praat je erover na met je kinderen? Allemaal vragen waar ik niet zomaar een antwoord op heb. Veel hangt ook van de kinderen zelf af: waar zijn ze aan toe in hun leven, wat interesseert ze, welke verhalen zijn goed om te kennen door de moraal of de boodschap? Bijbellezen is maatwerk; geen ritueel omdat ouders vinden dat het goed is. Van mijn eigen grootouders herinner ik me nog de ellenlange lezingen uit de Statenvertaling na het middageten. Geen idee waar die teksten over gingen. Wisten zij het zelf? Wat betekende het voor hen?
Als ouder blijf ik niet buiten beeld
Daar ligt voor mij de crux: ik kan als gelovige én als ouder niet buiten beeld blijven wanneer ik mijn kinderen voorlees uit de Bijbel. Ook ik zal bij het lezen aan hen moeten vertellen wat die teksten met mij doen. Vind ik ze ingewikkeld of troostrijk? Helpen die verhalen me in mijn dagelijks leven of vertroebelt het juist mijn beeld van God? Geloof ik het of twijfel ik aan de echtheid? Als ik aan mijn kinderen vertel wat die verhalen voor mij betekenen, krijgen ze én een verhaal uit de Bijbel én een oprecht contact met hun vader. Beiden lijken me zinvol.
Welke verhalen uit de Bijbel en uit andere bronnen zijn voor jou van belang? Waarom wil je die overdragen aan je kinderen en hoe doe je dat?
Mini Breure
Zelf noem ik het geen bijbel verhalen, maar bijbelse geschiedenis. Het Woord van God, Zijn plan, want dat is het.
13 november 2018Wij (mijn man en ik) hebben drie kinderen gekregen. Ze zijn nu volwassen en we zijn inmiddels opa en oma. 1x met de tweede op komst.
Mijn moeder las altijd uit de bijbel voor na het avondeten. Deze methode wilde ik voort zetten, maar…op voeden gaat meestal anders als dat je het heb voorgenomen. Toen de oudste 14 jaar was, vond hij het kinderachtig om nog voorgelezen te worden en nr 2, net twee jaar jonger had helemaal geen zitvlees. Van liever lee is het dus gestopt helaas. Wel zijn we altijd over het geloof blijven praten en daar ik zelf heel lang zondagschool heb mogen geven, hadden we het er toch veel over. Het is heel belangrijk dat jezelf gaat begrijpen wat er in het woord staat,het is dus belangrijk dat je jezelf laat onderwijzen en als mogelijk zelf te onderzoeken. Het is heel belangrijk dat de kinderen de bijbelse geschiedenissen horen. Want door horen komt geloof. Onwetendheid is heel erg in je leven. Hoe kan je iets weten/begrijen als je het niet hoord. Het is goed om de leeftijd van je kind mee te nemen in het geen je voorleest. Maar het is vooral geweldig als je je kind voor leefd.
Bep Sepers
Ook ik worstel met het verleden, ook ik heb een vroegkinderlijk trauma, met als gevolg ptss, chronische depressie, personlijkheids stoornissen en hersenbeschadigingen. Daar loop ik dagelijks tegenaan. Liefde in mijn opvoeding had dit alles kunnen voorkomen, hoe simpel kan het zijn. Voor vergeven zou ik het mooi vinden als de tegenpartij zichzelf erkent in die geestelijke mishandeling. Maar alles is erop gericht om mij te beschuldigen. Ik heb begrip……. dat vind ik al heel wat!
5 februari 2019Anoniem
Ook wij lazen uit de Bijbel eerst kinderbijbel later vanuit een jeugddagboek na het avondeten. Onze tweede een dochter vond het maar niets. Ze was inmiddels 14 en gaf aan ga dan maar van tafel. Nee ik wil zelf lezen ook dat mocht. Na zij had gelezen alsof zij een reclamefolder voorlas, ik snap er niets van nee dat snap ik. Zij was altijd tegendraads
5 februari 2019na haar 10de begon het. Inmiddels moeder van grote kinderen 10,13 en 17 jaar. Ook zij vinden het maar zo zo toen ze kleiner waren was het wat gaan we lezen en nu..