Hoe neem jij je verantwoordelijkheid vanwege het coronavirus?
Bij ons in Brabant is het alle hens aan dek ineens vanwege het coronavirus. Als je hoest, verkouden bent of koorts hebt, moet je thuisblijven. Het is bedoeld om de verspreiding te bevriezen en ondertussen via onderzoek meer inzicht te krijgen in hoe het virus zich verspreidt. Dus moeten we onze verantwoordelijkheid nemen. Maar hoe neem je die, als je leerlingen, je patiënten, je klanten of je baas op je zitten te wachten?
We zitten midden in een normale griepgolf. Dus dat bij mij op school tien procent van de leerlingen nu thuis is gebleven verbaast me niet. Maar ook diverse leerkrachten zitten thuis na een duidelijke oproep van de schoolleiding: als je een beetje verkouden bent of grieperig en denkt: die leerlingen wachten op me, dan moet je toch thuisblijven. Lastig. Welke verantwoordelijkheid weegt zwaarder?
Vrijheid
Verantwoordelijkheid hoort bij het geloof. In het geloof is het belangrijk dat we vrij zijn. We zijn niet afhankelijk en hebben iets te zeggen over ons eigen leven. Dus zijn we ook verantwoordelijk. En mag ons gevraagd worden: waarom doe je dat (niet)?
Wat doe je dan?
Onze school vroeg duidelijk om je eigen verantwoordelijkheid als leerkracht en ouder te nemen door je kind thuis te houden bij de minste of geringste hoest, verkoudheid of koorts. Maar wat zal je baas ervan vinden als je om die reden thuisblijft? Het ziekenhuis in Tilburg riep personeel juist op om te komen bij enige verkoudheid, vanwege het personeelstekort – ook door het coronavirus.
Niet zwart-wit
Het blijkt maar weer dat als je je verantwoordelijkheid moet nemen, dat niet betekent dat je zwart-wit aanwijzingen, geboden en verboden, opvolgt. Ook daarin zijn we vrij. En de afweging is soms best lastig, maar die kun jij alleen maar maken. Zolang je die maar in vrijheid kan maken. De huidige situatie rondom het coronavirus vraagt dat we elkaar ieders keuze laten maken. En daarin moeten we als baas, als ouder, als ziekenhuisdirectie ook maar een beetje toegeeflijk in zijn. De afweging die ik zou maken, zou jij misschien niet maken. Als we hem maar in verantwoordelijkheid nemen.
Voor elkaar
En die verantwoordelijkheid hebben we niet alleen naar onszelf, maar ook naar elkaar. Daarin kunnen we elkaar wel aanspreken: Hoe toon jij je in jouw keuze verantwoordelijk voor anderen?
Hoe neem jij je verantwoordelijkheid?
Wim Havinga
Bij hoesten, verkoudheid en/of griep werkten we vroeger door tot het moment waarop we ons, vaak ’s morgens bij het ontwaken, duidelijk ziek voelden en in bed wilden blijven. Uiteraard namen we hygiënische maatregelen die besmetting moesten voorkomen, zoals vaker de handen wassen en afgedekt hoesten. We gebruikten papieren zakdoeken en verzamelden die, elk voor zich, in een gesloten plastic zak. Doeken en handdoeken werden sneller vervangen. In huis werd goed schoongemaakt. We dronken voldoende (thee, koffie, kwast, melk, yoghurt) en aten voldoende, o.a. citrusvruchten. Als geneesmiddel gebruikten we hoestsiroop, Dampo, honing, aspirine (later paracetamol) en/of dronken voor het slapen gaan groc. We werden niet steeds opgeschrikt door een mobiele telefoon, maar rustten ook overdag en gingen ’s avonds eerder slapen. We gingen niet voortdurend op vakantie, eenvoudig omdat we daar het geld niet voor hadden of het liever anders besteedden. We zoenden niet en gaven niet snel een hand.
10 maart 2020De huidige griepgolf lijkt door de ontwikkeling van het “coronavirus” echter veel gevaarlijker dan tevoren. Dat verandert de zaak (!) en daarom dient er goed naar de leidinggevende(n) geluisterd te worden en haar adviezen opgevolgd.