“Iedereen heeft zijn eigen manier van raar doen”
Deze uitspraak is van mijn jongste dochter (10). Afgelopen zomer hoorde ik het haar voor het eerst zeggen tegen haar 1 jaar oudere zus. Het was haar antwoord op de vraag waarom ze zo raar deed. Ik meende dat het ging om een dansje of zo.
Sindsdien zeggen we het wel vaker tegen elkaar. Op die momenten dat we even ‘gek’ moeten doen met of tegen elkaar. Even door de kamer dansen of lachen om de domste dingen. Allemaal op onze eigen manier ‘raar’ doen. Hoewel die van mij vrijwel altijd snel wordt afgestraft met een nadrukkelijk: “mahaam!” Dan weet ik dat ik weer even moet stoppen.
Het is mij met de paplepel ingegoten. Misschien niet zozeer het gek doen, maar wel de humor, elkaar voor de gek houden en plagen en veel lachen. Niet alle gezinsleden konden er evengoed tegen, maar dat maakte ze juist soms tot een ‘dankbaar object’, zoals mijn vader dan vaak zei.
Humor en samen lachen hield ons ook in moeilijke omstandigheden op de been. Er was zeker ruimte voor verdriet en zorg, maar de lach won het altijd weer.
Ook bij manlief thuis werd er veel gelachen. We kennen inmiddels elkaars woordgrapjes en gezegden die mee zijn gekomen uit het ouderlijk huis. Uitspraken van vader of moeder of opa’s of oma’s die standhouden en worden doorgegeven. Want onze kinderen krijgen het ook weer mee. Ingebakken in de opvoeding.
De leerkracht van onze zoon (15) heeft het ook in de gaten, dat ze hem met humor kan bereiken. In een evaluatiegesprek zei ze deze week: “af en toe moet je er wat humor ingooien”. Vandaar dat hij het bij haar zo naar de zin heeft, denk ik. Het is onze manier van ‘overleven’, humor!
Eigenlijk vind ik het best verbazingwekkend dat er in de bijbel zo weinig te lezen is over humor. (Of ken jij wel een verhaal dat daarover gaat?) Laat staan dat er opvattingen zijn geweest dat je niet zou mogen lachen. Terwijl het zo goed voor een mens kan zijn. Zou Jezus niet hebben gelachen? God heeft ons toch ook de humor gegeven?
Ook hierin denken we allemaal anders. Wat de één humor vindt, doet de andere nog niet eens glimlachen. De wenkbrauwen van zus gingen verbaasd omhoog toen ze haar zusje een gek dansje zag doen, maar andersom is er ook regelmatig verbazing. Toch zoeken ze elkaar even later weer lachend op. “Iedereen heeft zijn eigen manier van raar doen” Vrolijk weekend!
