Ik ging het helemaal onder controle krijgen. Viel dat even vies tegen
Als de kinderen weer gewoon naar school gingen, dan…, dan ging ik het helemaal onder controle krijgen. Ik ging het huis weer op orde brengen na wekenlang alleen hoognodig gestofzuig en hier en daar een lappie. Ik zou mijn administratie op orde brengen. Ik zou weer verder lezen in mijn studieboeken en zinnige aantekeningen maken. Dat zou ik allemaal gaan doen, als de kinderen weer naar school gingen. Want dan had ik ineens de tijd weer aan mezelf.
Alle ritme kwijt
Viel dat even vies tegen. Mijn lijf is alle ritme kwijt. Op tijd naar bed en op tijd weer op, ik krijg het er maar niet in. De complete structuur van het huishouden ben ik kwijt. En ik krijg mezelf vaker niet dan wel aan het werk. Staren naar een leeg document, of überhaupt niet toekomen aan het openklappen van de laptop.
Moe, moe, moe
Het is misschien gewoon weer inkomen. Door de lange periode waarin alles anders was, kost dat meer tijd dan anders. Het is ook warm weer en daar word ik sowieso een beetje futloos van. En ik ben eigenlijk al weken moe. Hield ik dat met de kinderen hele en later halve dagen thuis nog een aardig vol, diep ademhalen en gaan, nu de kinderen weer naar school gaan en de rust een beetje wederkeert, houdt mijn lijf het voor gezien. Geen erge dingen, maar gewoon moe, moe, moe. Dat er niks echt lekker lukt de afgelopen weken, helpt ook niet voor de motivatie. En zo zakte ik een beetje weg.
Wat heeft mijn lijf nodig?
Toen las ik in een e-book over omgaan met je lijf, je voeding en je gezondheid. Over hoe belangrijk het is om te luisteren naar je gevoel. Niet alleen je emotie, maar ook het gevoel in je lijf. Waar heeft je lijf, waar heb jij, behoefte aan? Is het tijd om even rust te nemen? Of moet ik even mijn dufheid afschudden door iets creatiefs te doen?
Nu probeer ik mijn faalgevoel los te laten. Over de klusjes die blijven liggen, over het gebrek aan productiviteit. Nu probeer ik te luisteren naar mijn lijf en hoofd die rust nodig hebben. Om bij te komen van de afgelopen maanden. Nu probeer ik steeds maar weer tegen mezelf te zeggen: Het komt zoals het gaat. Het komt goed. Je doet het goed. En hoe het nu is, dat is ook oké.
