‘Ik heb vaak gedacht: ik stop met geloven’
Verpleegkundige Hanneke de Moed (24) uit Houten werkt dagelijks met coronapatiënten. “Lichamelijk en mentaal zwaar”, vindt ze. Maar als mensen overlijden, ervaart ze “kracht van God om mensen op hun meest kwetsbare momenten bij te staan.”
Het verplegen van coronapatiënten vraagt veel van Hanneke, verpleegkundige in het ziekenhuis in Nieuwegein. Ook vóór de coronacrisis kwam ze al veel in aanraking met ernstig zieke patiënten en mensen die overlijden, maar momenteel is het werk “lichamelijk en mentaal zwaar. Het doet mij verdriet dat corona-patiënten bijna geen familie mogen zien. Ze zien eigenlijk alleen verzorgend personeel, volledig gehuld in isolatiekleding.”
De sfeer in het ziekenhuis is goed, dat vindt ze hartverwarmend. “Iedere medewerker zet alles op alles. We helpen elkaar, we kijken naar elkaar om en als het nodig is, troosten we elkaar. Het ontroert mij dat de samenleving trots is op verpleegkundigen en artsen.”
Missen
Als ze patiënten in hun laatste levensfase begeleidt, ervaart ze “extra kracht van God om mensen op hun meest kwetsbare momenten bij te staan. Bij het sterven zie je waar het om draait. Likes op Instagram tellen niet meer. Als christen heb ik altijd de hoop dat er meer is.”
Die hoop is niet vanzelfsprekend voor Hanneke. Op haar vijftiende was ze klaar met de kerk. Maar na een jaar zocht ze de kerkbanken toch weer op. “Ik ging het missen. De protestantse gemeente in Houten is een warme gemeente en ik had er veel vrienden en vriendinnen. Het is ook een mooie traditie, een uur per week alle focus op God voordat de wereld weer doordendert.”
“Ik heb vaak gedacht: ik stop met geloven. Je leeft nu en het is makkelijker om te denken dat het stopt na de dood. Toch kon ik Jezus niet loslaten, en Jezus mij niet. Geloof geeft mij hoop en vrijheid. Ik geloof in een almachtige, genadige God die om mij geeft terwijl ik maar een klein stofje ben.”
Toewijding
Ze heeft het afgelopen seizoen belijdeniscatechisatie gevolgd. “Ik geloof in God en wil zijn weg volgen. Toch heb ik lang nagedacht of ik belijdenis moet doen. Wat is dat nu precies, je geloof belijden? Dat is best een heftige vorm van toewijding. Zal ik geen teleurstelling zijn? Of ik echt belijdenis ga doen, weet ik nog niet, maar het samenzijn in de groep sterkt mij in mijn geloof.”
Bron: Petrus
Wil je Petrus magazine gratis in je brievenbus? Word abonnee en neem hier een abonnement.
