Imanuelle Grives: terugkeer van de verloren dochter
Actrice Imanuelle Grives vertelde bij Jinek over haar tijd in de gevangenis in België. Ze was daar op het festival Tomorrowland opgepakt met een grote hoeveelheid drugs. Dit was de eerste keer dat ze er publiekelijk over vertelde. Ik kan me voorstellen dat dat best eng voor haar was, want we vinden er allemaal wat van. Maar hoe reageerde haar moeder, vroeg Eva? Ze komt uit een ‘net streng christelijk Surinaams gezin’, vertelde ze. Dus dat was best wel spannend.
Chaos
Chaos was het in haar leven, vertelde ze. Haar leven op het podium en op de set was tegenovergesteld aan haar leven thuis. Chaos, ook in haar hoofd. Bang om ontmaskerd te worden als iemand die helemaal niks kan. Die een loser is. Ze ging eraan kapot, vertelde ze: ‘Ik wilde gewoon kapot, Eva.’
Structuur
Dat ze werd opgepakt en vastgezet was gek genoeg een opluchting. Er kwam weer structuur in haar leven. En dat ze in een van de slechtste gevangenissen van België zat, kon haar niet boeien. ‘Ik had elk privilege verspild’.
Moeder
Hoe haar moeder zou reageren vond ze erg spannend. Dat ze uit een net, streng christelijk Surinaams gezin kwam, deed haar vrezen voor haar moeders oordeel, wat ze ook terecht vond. Dit was wat haar moeder zei: ‘Im, ik hou van jou. Je hebt iets gedaan, en ik hou van jou en ik weet hoe je bent. Je bent nu super streng voor jezelf. En ik wil niet dat je gaat doordraaien in de gevangenis, hoor je me? We houden van je, en we gaan je hieruit krijgen.’
Verloren zoon
De reactie van Imanuelle’s moeder deed me denken aan het verhaal van Jezus over de verloren zoon (Lucas 15). Een man had twee zonen. Eén eist zijn erfdeel op, verbrast het en komt berooid terug. Hij heeft alles gedaan wat God verboden heeft. Dan keer hij terug naar zijn vader en vindt zichzelf niet meer waard dan dat hij de varkens van zijn vader zou gaan hoeden, als was hij een van de armste knechten. Hij vreest het oordeel van zijn vader. Maar die komt op hem afgerend als hij hem van verre aan ziet komen. Met open armen ontvangt hij hem en kust hem.
Im, ik hou van jou
Sorry
Net als de moeder van Imanuelle ziet de vader uit het verhaal dat de zoon spijt heeft. Ik vond het heel sterk dat Imanuelle op het podium aan producers, crew, collega’s, fans en anderen sorry zei. Zonder het goed te praten. Sorry is heel vaak een ‘sorry, maar’ of ‘sorry hoor’, maar hier ging Imanuelle door het stof. Wat ze gedaan had was stom. Punt.
Genoegdoening
Is dat genoeg voor ons? Er is nog een zoon in dit verhaal van Jezus, en die is boos. Hij heeft namelijk niks verkeerds gedaan en voor hem geeft de vader geen feest. Ik hoop dat het genoeg is dat Imanuelle nu haar verhaal deed, dat liefde haar nieuwe structuur geeft, en ik dank God voor zo’n moeder. Wie zijn wij dat wij dan nog een oordeel zouden hebben?
Dana
Amen … only love.❤
20 februari 2020