Interview: Christine gaat autoloos door het leven
Een gezin met twee jonge kinderen en een baan, maar geen auto voor de deur. Volgens Christine Raven is dat helemaal niet zo moeilijk. ‘Ik verzet me tegen de vanzelfsprekendheid van een auto. Je kunt je leven ook prima leiden zonder.’
In het gezin waarin Christine opgroeide, was een auto grotendeels afwezig. Hoewel ze er als tiener weleens van baalde, plantte dit toch een zaadje. Ze haalde wel haar rijbewijs – ‘ik vond het onhandig om aan anderen te vragen om mij te rijden’ – maar besloot daarna geen auto aan te schaffen. Ook niet toen ze een gezin met jonge kinderen kreeg.
Waarom heb je geen auto?
‘Voor veel mensen staat het hebben van een auto gelijk aan vrijheid en onafhankelijkheid. Of status. Ik ben niet zo enthousiast over auto’s; ze zijn gevaarlijk en slecht voor het milieu. Ik zie een auto meer als een noodzakelijk kwaad. Natuurlijk is het een fantastische oplossing voor mensen die slecht ter been zijn, of voor ondernemers die het voor hun werk nodig hebben. Maar niet als enige middel om je lijf van A naar B te vervoeren. Daar zijn zoveel andere manieren voor. Ik merk zelf dat je, met een beetje inzet en creativiteit, prima zonder kunt. En daarbij: hoe meer spullen je hebt, hoe meer er is om je druk over te maken. Dus geen auto hebben brengt ook een bepaalde eenvoud met zich mee.’
Hoe ga jij om met praktische uitdagingen, zoals boodschappen of vakantie?
‘Voor alles is wel een oplossing. Ik heb een elektrische fiets met een fietskar, waarmee ik de wekelijkse boodschappen doe. En als gezin pakken we vaak de trein. Voor de kinderen is dat een belevenis op zich. Natuurlijk moet je soms concessies doen. Spontaan een weekendje weggaan is lastig. Maar mijn ouders hebben na een lange tijd autoloos te zijn geweest, wel weer een auto die wij af en toe kunnen lenen. Ook als ik bijvoorbeeld iets groots moet vervoeren, gebruik ik een leenauto. Je kunt je hiervoor per dag verzekeren, en je kunt ook een bepaalde vergoeding afspreken met mensen van wie je een auto leent. Vakanties brengen wij vaak dicht bij huis door, want Nederland is ook prachtig.’
Heeft je keuze ook te maken met je geloof?
‘Ik zie het leven en de aarde als een cadeau waar we voor mogen zorgen. Dus ja, me bezighouden met duurzaamheid en de toekomst van deze wereld vind ik als christen vanzelfsprekend. Ik verbaas me erover dat mensen hun geloof kunnen loskoppelen van dit vraagstuk. De grootste stappen die gemaakt kunnen worden om klimaatverandering tegen te gaan, liggen buiten ons bereik. Maar dit: geen auto voor de deur, kunnen we wel doen. Het is niet alleen milieuvriendelijk, het spaart ook nog eens geld uit en het is gezond om meer te bewegen. Het is dus een prachtige optie die voor het oprapen ligt.’
‘Bovendien heb ik kinderen die waarschijnlijk tot de generatie gaan horen van climate warriors. Daarom vind ik het belangrijk om hen nu al een vanzelfsprekend klimaatbewuste houding aan te leren. Overigens doe ik ook heus dingen niet helemaal goed op dit vlak. Maar de keuze om geen auto te hebben, is iets dat ik wel kan en daarmee draag ik bij aan het grote vraagstuk.’
Zie je jezelf als autoloze evangelist?
‘Mijn keuze roept soms wel vragen op en dan vertel ik over mijn motivatie. Het is leuk als ik hierdoor iemand aan het denken zet. Maar ik hoef mensen niet te vertellen hoe ze moeten leven. Voor mijn eigen kinderen hoop ik wel dat ze zien dat een auto geen vanzelfsprekendheid is, net zoals ik dat geleerd heb van mijn ouders. Hoewel mijn ouders nu weer een auto hebben, denken ze nog steeds niet ‘vanuit’ een auto. Zo halen ze onze kinderen bijvoorbeeld nog altijd met de fiets op.’
Tip: Wil je meer weten over hoe het komt dat de auto zo’n vanzelfsprekende plek is gaan innemen in Nederland? Thalia Verkade en Marco te Brömmelstroet schreven het boek ‘Recht van de snelste’.
