Iris: “Ik wil een lichtpuntje zijn voor mensen die juist nu eenzaam zijn”
Normaal gesproken zijn Iris’ dagen gevuld met het trainen en begeleiden van kerken en groepen die een kliederkerk willen starten. Nu dat voor het grootste gedeelte stilligt vanwege corona, beantwoordt Iris telefonische vragen die binnenkomen bij #nietalleen.
‘De Protestantse Kerk is samen met de Evangelische Omroep initiatiefnemer van #nietalleen’, vertelt Iris Goudkamp. ‘Toen bleek dat er mensen nodig waren om de telefoondienst te bemensen wilde ik dat graag doen. Je weet dat er mensen eenzaam zijn nu, dan is het heel mooi als je een lichtpuntje kunt zijn.’
Voor wie?
‘Het merendeel van de mensen die ik aan de telefoon krijg, is 70 jaar of ouder. Zij voelen zich vaak eenzaam en zijn soms ook angstig. Maar ik heb ook weleens een jonge vrouw van midden twintig aan de lijn gehad. Haar vader was onlangs overleden (niet als gevolg van corona), en zij en haar moeder zaten er psychisch een beetje doorheen. Het is dan heel mooi dat je door een luisterend oor en praktische hulp te bieden echt iets kunt betekenen.’
Welke vragen hebben mensen?
‘Veel mensen willen gewoon even gehoord worden. We hebben ook ‘vaste klanten’, die bellen ons regelmatig. Zo is er een man met autisme die me regelmatig belt. Hij wil dan even praten en dan afsluitend samen bidden. Als dat hem helpt, doe ik dat graag.’
‘Soms hebben mensen ook praktische noden, zoals een ouder persoon die geen boodschappen meer durft te doen. Zulke kleine dingen kunnen dan een heel ingewikkeld probleem worden in hun hoofd. Het is mooi dat ik ze door ze te koppelen aan een vrijwilliger heel praktisch kan helpen en wat kan ontzorgen.’
Wat kun je voor mensen betekenen?
‘Je weet nooit precies waar mensen mee komen die bellen. Ik ben niet opgeleid om psychische of pastorale hulp te verlenen. We krijgen elke dag een belscript, zodat je weet hoe je mensen te woord kunt staan. In dat script staat ook aan welke organisaties je hulpvragen kunt koppelen, of naar welke instanties je kunt doorverwijzen.’
‘Als iemand belt en zegt: ‘Ik heb een droge hoest, heb ik nu corona?’ dan kunnen wij daar natuurlijk geen antwoord op geven. We verwijzen dan door naar het medische informatienummer dat hiervoor is. Of als ik denk ‘hier is acuut hulp nodig’ dan verwijs ik door naar instanties die daarvoor bedoeld zijn. Ons hulpnummer is gratis en dat is belangrijk, want de mensen die ons nodig hebben, hebben het meestal niet zo breed.’
Alledaagse dingen
‘Ik merk geregeld dat mensen gedurende het telefoongesprek rustiger worden. Soms zijn ze in het begin van het gesprek in paniek of huilen ze, dan probeer ik ze met alledaagse dingen weer wat gerust te stellen. Dan vraag ik bijvoorbeeld: ‘Wat gaat u zo eten?’, ‘Heeft u een hobby?’, of ‘Bent u al buiten geweest en heeft u het zonnetje gevoeld?’.
Zo help je mensen even los te komen van hun angst of paniekgevoelens. Als je dan merkt dat ze bijtrekken gaandeweg het gesprek, dan geeft dat me veel voldoening.’
