Is de kerk saai voor kinderen?
Ik durfde mijn hand niet uit mijn zak te halen, die zat helemaal onder de chocola. Gesmolten. Ik had het stiekem van huis meegenomen. I didn’t entirely think this through… Stel dat de mensen mijn compleet bruine, kleverige hand zouden zien? Vol schaamte wachtte ik tot de kindernevendienst begon. Ik vluchtte de wc in om alles af te likken en uit te wassen.
Ik verveelde me vaak kapot tussen alle grote mensen in de kerk. Ik begreep meer dan de helft van de woorden niet. Ik hield wel erg van het zingen van de liederen. Het hoorde er gewoon bij, elke zondag. De kindernevendienst gíng nog, daar kon je lol trappen. We kerkten ook regelmatig elders, bij mijn ooms en tantes en hun Evangelische weekenden, in Taizé in de zomer of in de Dominicuskerk in Amsterdam. Op al die plekken werd geëxperimenteerd en ik vond dat allemaal een stuk minder saai dan in onze eigen kerk.
Kindvriendelijk?
Hoe leuk is een kerk eigenlijk voor kinderen? Ik ben wel benieuwd wat jullie daarover denken. Er zijn natuurlijk enorme verschillen. Toch kiezen de meeste kerken nog voor de traditionele vorm. Kinderen wachten keurig in de banken totdat ze naar een eigen bijeenkomst mogen. Misschien wordt ze nog een aantal vragen gesteld voordat ze eindelijk weg mogen. Hoe kindvriendelijk is dat eigenlijk? Of vind je dat kinderen ook gewoon stil mogen leren zitten, eerbiedig zijn, hun mond houden en niet altijd geëntertaind hoeven worden? Ben je er vooral voor jezelf of juist ook voor de kinderen? Is het überhaupt nog interessant voor volwassenen als je alles ‘terugbrengt’ naar het niveau van kinderen? Of ga je helemaal niet meer naar de kerk omdat het geen plek meer is waar je inspiratie uit haalt?
Erbij betrokken worden
Mijn kinderen kruipen soms onder de stoelen van ellende, waar ik ze dan weer gegeneerd onder tevoorschijn moet trekken. Tegenwoordig neem ik vaak stripboeken voor ze mee, voor het geval dat… Ik probeer ze wel betrokken te houden, door af en toe wat uit te leggen of ze te motiveren om mee te zingen. Ze vinden de kindergroep gezellig, maar nu ze bijna tien zijn vinden ze het soms ook wat kinderachtig. En ze genieten ervan als ze bijvoorbeeld mogen helpen met het uitdelen van brood en wijn. Ze willen graag betrokken worden en er écht bij horen.
Omdenken in nieuwe vormen
Er zijn genoeg kerken waar kinderen een plek krijgen in de viering. Maar het is ook tijd voor een radicaal omdenken. Ik ken een kerk waar de kinderen de hele viering aanwezig zijn. Er is een lage tafel waar kinderen lekker kunnen knutselen rond een thema en ze worden de hele viering betrokken bij alle handelingen. Deze vieringen zijn vol met nieuwe vormen: kunst bekijken, bewegen op een lied, in stilte rondlopen, alles is mogelijk.
Kliederkerk en Keiland
De Kliederkerk is ook een mooie vorm. Hier begin je met z’n allen creatief: zingen, knutselen, sport en spel, alles rond een thema of bijbelverhaal en je eindigt met een korte viering, waarin kinderen centraal staan. Ik kan je vertellen, het is leuk voor kinderen én volwassenen.
Of denk aan Keiland, een mix van kunst, kerk en kamperen in de zomer op Terschelling. Tijdens deze vieringen genieten mijn kinderen van de uitgebeelde verhalen en de gezamenlijke loopdans.
Er is zoveel denkbaar. Het hoeft misschien niet elke week, maar zo kun je echt sámen genieten.
Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn. Ga je (nog) naar de kerk of spreekt het jou/je kinderen niet (meer) aan?
Mijntje veenstra
ik heb nu de leeftijd van 64 jaar, maar in de kerk is er voor de kinderen nog niet veel veranderd wat betreft de preek ! Als we onze kinderen en kleinkinderen in de kerk willen houden zal er toch eenvoudiger gepreekt moeten worden .
10 oktober 2019