Miskraam: een leeg gevoel van binnen
Vorige week maandag was het Baby Loss Awareness Day. Ik had er nog nooit van gehoord, maar werd erop geattendeerd door een Facebookvriendin. Ieder jaar op 15 oktober om 17:00 steken overal ter wereld mannen en vrouwen een kaarsje aan ter herinnering aan kindjes die door een miskraam nooit zijn geboren. Doordat iedereen in zijn eigen tijdzone een kaarsje opsteekt laat dit de lichtjes als een golf over de aarde stromen. Wat een prachtige manier om te herdenken.
Bijna negen jaar geleden kregen mijn lief en ik een miskraam. We hadden een al dochtertje en ik bleek opnieuw zwanger te zijn. Wat een wonder. In mijn gedachten zag ik onze dochter al spelen met een zusje of broertje. In gedachten was ik al een mama van twee. Toen kregen we de eerste echo: het was mis. Geen kloppend hartje, geen wriemelend klein minilijfje in mijn buik. Met een enorme kater en een flyer over miskramen gingen we naar huis. Ik heb er ontzettend verdriet over gehad. Er valt een droom in duigen op zo’n moment. In onze gedachten liep dit mensje al rond. In de medische molen die volgde werd steeds gesproken over het vruchtje, terwijl heel mijn hart schreeuwde: het is een kindje! Ons kindje. En nu is het dood. Ik wilde erkenning, van dit mensenleven, wat echt had bestaan, dat gewenst was, verwacht.
Ruimte geven
Ik kende maar een paar mensen die miskramen gehad hadden. Maar toen ik op mijn werk vertelde waarom ik afwezig was geweest, bleken veel van mijn collega’s het ook een keer meegemaakt te hebben. Ongeveer 10% van de zwangerschappen in Nederland eindigt in een miskraam. Blijkbaar wordt er maar weinig over gesproken. Ik maakte een doosje met herinneringen, de echofoto, het rompertje dat mijn lief kocht na de positieve test, de kaartjes die we kregen. Ik had behoefte om erover te praten, het ruimte te geven. En nog steeds ben ik er open over, als het onderwerp ter sprake komt. Het verdriet is er vanaf. Zeker omdat ik later nog twee kinderen heb gekregen. Maar heel soms kan het me ineens weer overvallen, het gevoel zoals ik dat toen had, leeg.
Mijn kaarsje
Dit jaar wist ik niet van het bestaan van de Baby Loss Awareness Day, maar voor volgend jaar staat hij alvast in mijn agenda en zal ik mijn kaarsje branden. Om het ruimte te geven. En weet: op mijnkerk.nl kun je op elke dag een kaarsje aansteken, voor een kindje dat jij had gewenst, verwacht.
Marleen
Geesje, dit zou mijn verhaal kunnen zijn.
Na de oudste twee miskramen gehad, Wat een verdriet.
Ook wij gezegend met nog twee kinderen en daardoor slijt het,maar Oh, Wat kan ik me het intense verdriet voorstellen van mensen die niet alsnog kinderen mogen krijgen.
Wat een leegte voel je inderdaad als er een stukje toekomst weg is.
Mooi geschreven en goed om het te benoemen!
22 oktober 2018Geesje
Lieve Marleen,
23 oktober 2018Dank je wel voor het delen. Doordat we praten over deze kindjes zijn we ineens niet meer zo alleen!
Geesje
Marjan
Dank je , lieve Geesje, voor je blog, voor je verhaal en je openheid! Ik schrijf 17 oktober ook in mijn agenda voor volgend jaar. Wat fijn om deze datum nu te weten…17 oktober 2019 ga ik voor het eerst een kaarsje aansteken voor het kindje dat ik dan ongeveer 30 jaar geleden verloor.
22 oktober 2018Geesje
Lieve Marjan,
Het is op 15 oktober. Wat mooi dat jij dan ook een kaarsje gaat aansteken. Ik wist van je verhaal, maar toch, dapper om te delen. En ook dit kindje mag er zijn. <3
liefs, Geesje
23 oktober 2018Betty van der Wilt
Heel herkenbaar zelf een ervaring gehad met een buiten baarmoederlijke zwangerschap waarop een heftige buikoperatie volgde. Heb geen kinderen meer gekregen. Heel lief zei iemand tegen me je bent toch een beetje moeder geweest en hebt in de hemel een heel klein kindje.
23 oktober 2018Geesje
Lieve Betty,
Wat verdrietig om te horen. En deze persoon heeft helemaal gelijk: je bent moeder op het moment dat er een leventje in je groeit. Het is verschrikkelijk verdrietig dat je nooit voor dit kindje hebt kunnen zorgen. Maar het is er geweest en dat maakt jou moeder. In de hemel is een kindje wat jou mama gemaakt heeft. Heel veel sterkte, ook al is het al langer geleden, toch blijft dit je bij.
lieve groet, Geesje
23 oktober 2018Anneke van Geenhuizen
Geesje, wat herkenbare verhalen. Ook ik heb na 7 jaar wachten daarna 2 miskramen gekregen. Werd vroeger niet zo over gesproken. Kreeg dan alleen te horen, je moet blij zijn, want dan had je een mismaakt kindje gekregen.
Wat voor kerk is dit precies? Heb er nooit van gehoord.
Groet,
3 november 2018Anneke