Moederdag: omdat God niet overal kan zijn, heeft hij mama’s geschapen
Mijn moeder is echt de liefste moeder van de wereld. Ze heeft een mooie zachtheid voor haar kinderen en kleinkinderen. Ze is begaan met de mensen om haar heen die zorgen en problemen tegenkomen in hun leven. Daar maakt ze tijd voor vrij. Tijd en aandacht. Mijn vader maakt er weleens geintjes over: ‘Je moeder is zó sociaal dat het bijna a-sociaal is!’ roept hij dan lachend uit. En toch is zij ook een vrouw met pit. Ze verdiept zich in maatschappelijke thema’s en weet wat er speelt in de wereld. Ze kan verrassend scherp uit de hoek komen en ook weer de spijker op z’n kop slaan. En ook als ik niet reageer op een appje of telefoontje houdt ze vol en blijft ze vragen: ‘Hoe gaat het met je?’ Als je opgroeit in een fijn en warm nest, kun je alleen maar dankbaar zijn. Maar soms gaat het ook anders. Wat moet je dan?
Niet iedereen groeit op in een fijn gezin. Er zijn zoveel kinderen die opgroeien in een omgeving waarin ze niet tot hun recht kunnen komen. Geen tijd, geen aandacht, geen liefdevolle basis van waaruit zij de wereld kunnen gaan ontdekken. Zoveel kinderen die elke dag te maken hebben met kleinerende opmerkingen, genegeerd worden of klappen krijgen. In mijn werk op school heb ik ontdekt dat het gemakkelijk is om een oordeel te vellen over deze moeders, maar dat de werkelijkheid vaak een stuk gecompliceerder is. Mijn ervaring is dat in bijna alle gevallen de moeder het beste voor haar kind wil. Vanuit haar eigen blikveld en haar eigen vaardigheden probeert ze haar kind zo goed (en kwaad) als het gaat op te voeden. En hierin gebruikt de moeder vaak de manier van opvoeden van haar eigen moeder.
Loyaliteit van kinderen
Een kind is loyaal aan zijn moeder. Dat is bekend en vertrouwd: je moeder is je moeder. Vragen stel je pas als je opgroeit en andere voorbeelden om je heen ziet. Wat doet het met je als het ontdekt dat je moeder nooit werkelijk ‘gemoederd’ heeft? Als ze geen mama voor je was of kon zijn?
‘Mama’ is een eretitel
De eigenschap van een eretitel is dat je die moet verdienen. En niet alle moeders zijn ook ‘mama’. Wie kunnen er dan meedingen naar die eretitel? In mijn ogen kan dat een buurvrouw zijn. Of een tante. Een oma of opa. Een vader. Mensen die je liefde, veiligheid en geborgenheid kunnen bieden. Structuur en vertrouwen. Die zeggen: ik ben er voor jou! Mensen die je een stukje van God laten zien. En dan is deze uitspraak zo treffend: omdat God niet overal kan zijn, heeft hij mama’s geschapen.
Hartenwens
Als jij moeite en verdriet hebt ervaren thuis, met een moeder die geen ‘mama’ kon zijn, wens ik dat je in je leven een persoon vindt die je geliefd doet voelen. Die je helpt met opstaan als je valt. Je troost als je verdriet hebt. Blij met je is als er mooie dingen gebeuren en er successen te vieren zijn. En zo’n ‘mama’ wens ik ook voor alle moeders op deze wereld…
