Mooi, om te janken zo mooi!
Het is lente! De zon breekt door de temperatuur loopt op. Ik zie vogels druk met takjes in de weer, ze gaan nestjes bouwen. Het plantsoen ziet geel van uitbundig bloeiende narcissen. Kinderen spelen zonder jas buiten. De natuur is jong en fris en dat werkt aanstekelijk. Ook ik voel me jonger en fris. In de lente lacht het leven me toe.
Ach zie de lammeren nou toch lurken
Aan hun vers geschoren moeders
En hoe de jonge zwanen
Donzen in de zachte sloot
En hoe de zwoele wind de wolken waait
Tot pas gewassen luchten
Kan iets mooier dan het mooi is
Kan iets groter zijn dan groot
De lente is mooi, om te janken zo mooi.
Nieuw begin
“Mooi”, dat prachtige lied van Maarten van Roozendaal over de lente. Ik weet dat Maarten van Roozendaal absoluut niet religieus was, in tegendeel. Toch is dit lied voor mij een Paaslied geworden. Het lied gaat over de lente als een nieuw begin. De natuur loopt opnieuw uit, kale takken worden weer groen. Jonge lammetjes, eendjes en puppy’s worden geboren. Ook voor de mens is de lente een nieuw begin en een nieuwe kans. Alles wat in je leven oud, fout, dor en droog is mag je achter je laten. Pasen is: opstaan, leven, opnieuw beginnen. Wat heerlijk dat het kan. Ik ben, Goddank, nog een keer een jonge lente waard.
En nu de wingerd zich wellustig
En het onkruid onbezonnen
En ik mezelf aftel
Van volwassen naar bejaard
Wordt het groener dan het groen was
Nu ik grijzer dan ik grijs ben
Ach ik ben Goddank
Dus nog een keer
Een jonge lente waard
Het lied van Maarten van Roozendaal raakt me elke keer weer. Ik weet niet precies waarom. Het is de manier waarop hij het zingt. Hij is zelf diep ontroerd door de grootsheid en schoonheid van een nieuwe lente. Die ontroering raakt me. Maar er zit meer in. Ik hoor ook iets van wanhoop in dit lied. Elke nieuwe lente betekent namelijk ook dat je weer een jaar ouder bent geworden. Een jaartje dichterbij de grijze, bejaarde ouderdom. Maakt het besef van eindigheid hem wanhopig? Het lijkt of hij de coupletten steeds haastiger zingt. Hij roept en schreeuwt het uit. Alsof hij zeggen wil: “Je hebt geen tijd te verliezen. Leef de lente alsof het je laatste lente is.”
Stilte
En dan in het laatste couplet komt de verstilling.
En als vannacht de open hemel
De sterren strak laat stralen
En ik buiten op mijn rug lig
Starend naar het firmament
Kan het stiller dan het stil is
Eeuwiger dan eeuwig
Dan ben ik Goddank
Dus nog een keer
Gevangen in het moment
Pasen is: opstaan, leven en opnieuw beginnen. Genieten van het mooie en het goede in de natuur en in je leven. Niet te hard door rennen, je mag ook zo nu en dan even stil staan. Genieten van het moment. Want alles is zo mooi, om te janken zo mooi. Mooi!
