• Media & Cultuur
• Muziek

Mooie muziek op vrijdag: een bitterzoete symfonie…

door Gastblogger

26 september 2014 3

Bitter Sweet Symphony (The Verve, 1997): het moet één van de meest calvinistische nummers van de Top 2000 zijn, op nummer 81 in 2013. The Verve bezingt het tranendal dat het aardse leven heet: ‘you’re a slave to the money and than you die”. Klaagliederen is er niets bij: “ik wil wel veranderen, maar ik zit vast in mij eigen patroon”, zingt zanger Richard Ashcroft in het refrein.
“Well I’ve never prayed, but tonight I’m on my knees, yeah
I need to hear some sounds that recognize the pain in me, yeah”.

Bidden
Dat klinkt als een regelrechte noodkreet, eentje die zowel christenen als niet-christenen zullen herkennen. “Als ik dan toch zou bidden, dan wil ik ook gehoord worden”. Een verzuchting van alle tijden en alle plaatsen.
De manier waarop The Verve zich presenteerde sprak mij destijds wel aan. Dat heeft ook alles te maken met de fascinerende bijbehorende videoclip, die in de verste verte ook wel doet denken aan ‘Unfinished Sympathy’ van Massive Attack. Richard Ashcroft loopt als een vleesgeworden angry young man op straat en laat zich door niets en niemand tegenhouden in zijn jammerklacht. Toevallige voorbijgangers moeten het ontgelden: Ashcroft gaat voor niemand opzij.
Want uiteindelijk moet hij het zelf doen, zingt Ashcroft:
“I let the melody shine, let it cleanse my mind, I feel free now
But the airways are clean and there’s nobody singing to me now”
En een oproep om met hem (voor sommigen zal dat Hem of Haar zijn) op pad te gaan: “ik neem je mee op mijn weg, waar uiteindelijk alles weer bij elkaar komt”. Na het bitter dus het zoet. Want het leven is niet alleen maar een kommer en kwel natuurlijk, je kunt er zelf ook iets aan doen. En daarom gaat Ashcroft in de clip dus niet opzij… voor niemand. En als je goed kijkt, zie je dat zijn weg in de clip gaandeweg steeds minder versperd wordt. En zien we zelfs een flauwe glimlach op zijn gezicht verschijnen?

Eind goed…?
De ironie van dit fantastische nummer zit ook nog eens in de afloop: The Verve heeft aan deze megahit geen cent verdiend. De band gebruikte namelijk, met toestemming, een sample van de orkestversie van ‘The Last Time’ van The Rolling Stones. Producer Allen Klein vond het er echter te dik opliggen en klaagde The Verve aan. Gevolg was dat de band alle rechten over het nummer kwijt raakte. En hoe vaak het nummer ook gedraaid zal worden, The Verve verdient er geen cent aan. Het leven is een bitterzoete symfonie, inderdaad.

Bedankt, Conrad!
Heb je ook een tip? Mail het aan fred@mijnkerk.nl
Fred Omvlee