Oosterhuis heeft mijn geloof gered
Op zijn woorden heb ik gedanst. Zijn liederen gezongen in een koor. Zijn tekst en muziek raken me diep. Ik voel me in geen andere kerk thuis, dan waar dit soort woorden klinken. Toegegeven, het is misschien in het begin wat wennen. Wat poëtisch. Wat minder direct dan Opwekking. Maar juist daarom : voor mij niks anders meer.
Een koor dat echt goed zong
Ik zie me nog lopen als kind. Door kleine steegjes van Amsterdam, langs prachtige grachten. Van jongs af aan namen mijn ouders ons geregeld mee naar de Keizersgrachtkerk en de Dominicuskerk. Daar zingen ze liederen van Huub Oosterhuis en andere soortgelijke liederen. Ik vond het prachtig. Er was een groot koor dat écht goed zong (niet de cantorij met vals zingende oudjes van de Gereformeerde kerk waar we de overige zondagen heen gingen). De gebrandschilderde ramen; de hele viering ademde poëzie, diepgang en creativiteit.
Saai en degelijk
De overige zondagen zaten we in Mijdrecht in de kerk. Altijd op dezelfde rij, met mijn moeder en mijn drie broers en zussen. Ik vond die diensten saai en de hele ‘feel’ nogal degelijk. Toen al. En ik snapte niks van de preek. Maar een heel aantal vriendinnen waren er ook en na afloop was het altijd gezellig. Mijn vader was predikant voor Kerk en Israël, preekte overal in het land en eens in de zoveel tijd was hij vrij. Dan gingen we vaak naar Amsterdam en ook wel eens naar zo’n vrije basisgemeente in Kortenhoef.
Diepgang en beeldende kracht
Mijn eerste vijf levensjaren groeide ik op in Nes Ammim, een internationale christelijke gemeenschap in Israël, waar de vieringen ook niet standaard waren. Vanaf mijn zeventiende ging ik regelmatig naar Taizé. Daar leerde ik weer een nieuwe vorm kennen, die van de eenvoud, de stilte en de herhaling. Maar de liederen van Oosterhuis hebben me altijd het meest geraakt. Ze kennen een diepgang en beeldende kracht. Vandaar dat ik in mijn studententijd mijn huidige (oecumenische) kerk in Utrecht vond, waar ik o.a. tien jaar in het koor meezong.
Roep naar gerechtigheid
Ik hoor wel eens dat mensen de teksten en muziek ingewikkeld vinden. Te intellectueel. Misschien komt het omdat ik ermee ben opgegroeid, maar ik herken dat niet. Ik kan er juist weer slecht tegen als teksten/muziek te simplistisch zijn en teveel gericht zijn op één boodschap. Want wat is dan precies die ene boodschap? De boodschap van Christus kan je wel op een miljoen manieren vertellen. Dat is mijn mening. De liederen van Oosterhuis gaan over God, over Christus, over de aarde, over liefde tussen mensen en alles wat wij tegenkomen in het leven. Soms klinkt er een duidelijk protest in door, een roep naar gerechtigheid.
Mijn belijdenis
Ik zong en danste mijn belijdenis, ik was 33 jaar, met de woorden van Oosterhuis:
Van U de stilte die na woorden komt
Van U de zeeën en de dorst naar U
Om U de wit en roze waas van bloei
Over verschroeide aarde: morgendauw
Wiekslagen van de arend,
dit nieuw lied klimt op naar U.
Hoe werden wij zo’n broedplaats van geweld,
uw land, een land van sterven, wezenland:
de hooggezetenen nog hogerop,
de neergedrukten dieper in het stof.
Als ooit woestijn een waterstroom, een vloed,
dorstige grond oase wordt van groen –
als ook de zwaluw, zelfs het musje vindt zijn nest bij U,
waarom de mensen niet?
Gij, die al zoveel lot gekeerd hebt,
keer ons toe naar U.
De liefde die ik heb geleefd zijt Gij,
de droom die ik geweten heb zijt Gij.
Gij riep uw Naam in mijn gezicht,
ik stond rechtop voor U.
(Uit: Verzameld liedboek, blz 221.)
Je kunt je voorstellen hoe blij ik was toen er een lied van Oosterhuis werd gekozen voor onze virtual choir! “Om alles ga ik dit leven, om alles of niets, met jou”.
Gouwe ouwe
En dan hier een gouwe ouwe, gezongen door dochter Trijntje, ‘Licht dat ons aanstoot in de morgen’. Het is gezongen op het 25 jarig huwelijksfeest van mijn ouders, de trouwerij van mijn zus en het staat op het geboortekaartje van mijn neef.
yvon
Het is al meer dan 30 jaar geleden dat ik voor het eerst muziek hoorde met teksten van Huub Oosterhuis. Sindsdien luister ik heel vaak naar die schitterende teksten. Maar Licht dat ons aan stoot in de morgen is wel voor mij éen van de mooiste liederen en ook van mijn man. Tijdens de afscheidsdienst na zijn overlijden is dit lied dan ook op zijn verzoek gezongen. Balsem voor de ziek zijn de liederen.
22 oktober 2020