‘Op Ameland kom ik thuis bij mezelf’
De eerste keer dat ik afreisde naar Ameland om kennis te maken met de mensen van De Plaats, stond ik aan de oever in Holwerd. Daar kwam de boot aan. Met een enorme omweg doorkruiste de veerboot de Waddenzee. ‘Je zult maar naar de Mediamarkt willen’ zei ik tegen mijn reisgenote. ‘Voel je jezelf dan niet gevangen zitten op zo’n eiland?’ vervolgde ik als geboren Brabander. Ik had er nog niets van begrepen.
De veerboot doet er zo’n vijftig minuten over voordat je op Ameland bent, of weer aan vaste wal. Hemelsbreed is het een afstand van bijna 13 kilometer, maar de boot vaart een route die 5 kilometer langer is. Kwestie van vaargeulen. Je bent dus niet zomaar even aan wal. Vooruit, er is een snelboot, die je in 20 minuten brengt, maar dan heb je nog geen auto tot je beschikking op de wal, want die kun je op die boot niet meenemen. Het leek me maar een gevangenis, op zo’n eiland te ‘moeten’ wonen.
Vrijheid
Hoe snel kun je van gedachten veranderen! Meteen op de boot ervoer ik dat ik niet een gevangenis tegemoet ging, maar vrijheid. Alles wat ik letterlijk én figuurlijk niet kon meenemen bleef achter op de vaste wal. Er was alleen nog maar het eiland en de mensen. Wat gaf me dat een ruimte!
Niets gemist
De Mediamarkt heb ik niet gemist (alsof ik daar wekelijks kom). Maar ook geen grote Albert Heijn. De kleine SPAR van Ballum (met vier parkeerplaatsen!) had alles wat ik nodig had. Sterker nog, toen ik op de terugweg vlak voor de boot in de JUMBO van Nes nog wat ging halen overviel me de ‘massa’ mensen in die relatief grote supermarkt.
De tekst gaat verder na de video.
Ruimte
Daarvóór had ik de ruimte ervaren van wijde stranden, waar je hooguit in de verte iemand ziet, en van de wijde natuur als ik van Ballum naar Hollum fietst of door de Duinen. Wat kan een mens genoeg hebben aan weinig. En wat geeft ‘weinig’ een ruimte.
Gevangen?
Ik was niet opgelucht toen ik de boot weer terug nam. Natuurlijk is het fijn om weer thuis te komen, maar er zouden ook weer allemaal verwachtingen, deadlines, drukte en gedoe zijn. Dat zal ik geen gevangenis noemen, want je leven bestaat ook vooral uit je eigen keuzes die je gemaakt hebt. Maar het bezoek aan Ameland liet me wel voelen hoe gevangen je in je eigen keuzes kunt zitten en het soms goed is om even thuis te komen.
Thuiskomen
Want zo voelde mijn bezoek aan Ameland. Als thuiskomen. Gek voor een Brabander in Friesland (al mag je Ameland van de Amelanders geen Friesland noemen!). En toch was het goed om ook weer te gaan. Want het is niet dat ik per se daar wil wonen. De mensen en het eiland hielpen me wel om thuis te komen. Bij mezelf.
Van 11-13 juni en 27-29 augustus nodigen we je uit voor het zinzoekersweekend ‘Unplugged’ op Ameland. Check voor meer info: Ameland Unplugged
