Over wat ze daarboven vinden van de Nashville-verklaring
Na een leven lang lief en leed kwam hij daarboven op me afgestapt, de sleutelbos rinkelend in zijn handen. Ik was al blij dat er überhaupt een hiernamaals was, maar de grote gietijzeren poort achter hem bleef niettemin nog steeds gesloten. Ik las de ergernis in zijn ogen. “Sjoerd! Rund dat je er bent!” Nog steeds was ik me van geen kwaad bewust, maar hij wapperde met een dossiermap met mijn naam erop. Alle zonden en narigheid die ik op mijn geweten had? Ik dacht dat ik daar toch voor vergeven was?
“Hoe kon je nou zo stom zijn?” Petrus bleef vlak voor me stilstaan en begon vervaarlijk met z’n vinger langs de vellen papier te ritselen. Ik knipperde. Hij: “De petities! Waarom kan ik er geen één terugvinden? De open brief van Op Goed Gerucht in de ochtendkrant voor homoseksualiteit! De Nashville-verklaring tegen homoseksualiteit! En jouw naam staat nergens!”“Moest dat dan? Ik vond het zo gemakkelijk. Even je naam op een webpagina invullen en dan aan de goede kant van de lijn gaan staan.”
Kleur bekennen
“Natuurlijk moest dat! Je moet toch kleur bekennen! Je naaste liefhebben! Of zonde als zonde benoemen! Maar jij ondertekent niks! Waar zat je dan met je hoofd? Bij Ajax? Hoe moet ik je nou binnenlaten als je je mening niet kenbaar maakt!”
Tien seconden werk
Hij had gelijk. Stom van me. Ik wist toch dat ik leefde in een tijd waarin het vooral van belang was om boude meningen in de rondte te strooien en vooral niét naar de ander te luisteren? En een online petitie: hoe moeilijk was dat nou? Tien seconden werk, hooguit. En dan kun je de weken daarna aan mensen duidelijk maken dat je je wel degelijk interesseert in de gevoeligheid rondom homoseksuele relaties. Want je naam staat ertussen. Samen met al die anderen. Het is dat Jezus niet leefde in een tijd van open brieven of online petities, anders was Hij de eerste om te tekenen. Want als Iemand zeker wist hoe de ander in elkaar stak, dan was Jezus het wel.
Liefde
En met die laatste gedachte ga ik twijfelen. Want Jezus deed en sprak veel: een wonder hier, een vergeving daar, een berisping van “zondig niet meer”. Maar van waaruit deed Hij dat? Uit welke bron putte Hij? Ik denk de liefde. De opofferende liefde die ook Zijn Vader is. Liefde die de ander voorrang geeft, ongeacht zijn of haar geaardheid, maar óók ongeacht zijn of haar heilige overtuiging. Omdat liefde alleen kan werken als de ander verschilt van jezelf.
Je naaste liefhebben als jezelf
Ik protesteer. Ik heb mezelf niet al die jaren op aarde laten pijnigen om hier op de drempel te worden weerhouden door het gebrek aan een mening. Ik verman me. “Beste Petrus, een standpunt kan iedereen geven. Mensen klakkeloos wegzetten om zelf maar te deugen evenzo. Jij weet dat misschien wel het beste. Maar het met elkaar uitzingen, de hele lange weg die we gaan, dát is voor mij de grote kunst geweest. Dát is verhaal achter je naaste liefhebben als jezelf. Dát is het verhaal achter niet oordelen. En het lukt niemand. Ook mij niet.”
En stomtoevallig spreek ik samen met hem dezelfde conclusie uit: “Misschien dat dat de mensen milder maakt”.
Ruim 250 predikanten en politici hebben hun handtekening gezet onder de vertaling van de Nashville-verklaring. In het document staat hoe christenen moeten omgaan met het geloof, het huwelijk en seksualiteit. De ondertekenaars vinden dat het huwelijk iets is tussen één man en één vrouw. Ds. René de Reuver, scriba generale synode van de Protestantse Kerk Nederland (PKN), betreurt de naar Nederland overgewaaide Nashville-verklaring. Eind november vorig jaar schreven honderden predikanten en kerkelijk werkers een open brief waarin ze stelden dat het homohuwelijk in hun kerk geen enkel probleem was.
N.krau Naaktgeboren
Volgens mij mogen we er voor God altijd zijn gewoon wie je bent hoe dan ook je geaardheid of beperkingen .Waar gaat dit heen? laten we juist een zijn dat wordt denk ik van ons gevraagd en laten we er blij mee zijn dat we juist naar iedereen mogen en moeten omzien dat iedereen meetelt voor God, dat is wat er van ons wordt gevraagd en dan kunnen we leven zoals Jezus ons heeft voor gedaan en hem volgen. Waarom mensen pijn doen? Dit maakt zo verdrietig .
7 januari 2019Bijbels perspectief
Lees de column op Bijbels perspectief: http://bijbels-perspectief.nl/page17.html
7 januari 2019eef
Ik vindt het een soort achterbaksheid als je niet voor je mening uit durft te komen in bepaalde kerksrtomingen durft men dat niet.
7 januari 2019Anoniem
Waarom hebben we daar een verklaring voor nodig eigenlijk, we hebben toch de bijbel als leidraad in ons leven! Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld worde, waarom opnieuw een splijtzwam in de kerk plaatsen, terwijl er van ons gevraagd wordt omzien naar elkaar en je naaste liefhebben als je zelf! Dan mogen we toch niemand, maar dan ook niemand buiten sluiten! Vind dit zo verdrietig!
8 januari 2019Marijke
Taal van liefde.
De liefde is geduldig en vol goedheid.
de liefde kent geen afgunst,geen ijdel
vertoon en zelfgenoegzaamheid.
Ze is niet grof en niet zelfzuchtig,
ze laat zich niet boos maken
en rekent het kwaad niet aan,
ze verheugt zich niet over het onrecht
maar vindt vreugde in de waarheid.
Alles verdraagt ze, alles gelooft ze,
alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
De liefde zal nooit vergaan.
Alles en alles zal vergaan.
Profetieën zullen verdwijnen,
klanktaal zal verstommen,
kennis verloren gaan-
want onze kennis schiet te kort
en ons profeteren is beperkt.
Wanneer het volmaakte komt
zal wat beperkt is verdwijnen.
Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind,
redeneerde als een kind.
Nu ik volwassen ben heb ik al
het kinderlijke achter me gelaten.
Nu kijken we nog in een wazige spiegel,
maar straks staan we oog in oog.
Nu is mijn kennen nog beperkt,
maar straks zal ik volledig kennen,
zoals ik zelf gekend ben.
Ons resten geloof,hoop en liefde,
deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.
Een GRATIS bakkie troost.
Voor Frans zijn doen was het wel erg vroeg om uit bed te stappen deze zondag morgen, maar ja hij had zin in een gratis bakkie troost en daar moest hij vroeg voor uit de veren. Het duurt voor hem een poosje voor hij ’s ochtends echt klaar is om met frisse moed op pad te gaan na zijn uitgebreide ochtend ritueel. Na de wat vroege regenachtige wandeling arriveerde hij dan toch bij de oude dorpskerk. Hij trof een gesloten deur te laat, ze waren al begonnen. Dat was balen, was hij nog wel zo vroeg opgestaan!
10 januari 2019De klok van de buurkerk luide, zo kwam Frans over de brug, in de Ontmoetingskerk terecht.’ Is hier de koffie gratis’, was als eerste zijn vraag. Zo besloot hij het erop te wagen om naar boven te gaan. Achteraf viel het hem behoorlijk tegen!De liefdevolle preek vond hij veel te lang en viel hem wat zwaar op zijn maag! Maar eenmaal beneden was daar zijn geliefde bakje troost. Alleen die regen die viel, versomberde hem, was hij daarom zo vroeg opgestaan moest hij daar doorheen?
Ik vroeg hem of hij hier in de buurt woonde en hoe hij de dienst vond. ‘Zwaar en te lang’. Waarop hij gelijk vroeg,’hoe heet jij,ik heet Frans, hoe laat was jij op’? ‘Ga jij hier altijd naar de kerk’? Ik gaf hem een hand en stelde mij voor. Verder was voor hem de conversatie afgelopen hij wilde bidden. Dankte in stilte, zijn Vader in de Hemel voor de kopjes koffie met koek.
MBvD 2016