Pleegzorg: “Probeer het eens?!”
“Een moord pleeg je, maar je kind toch niet. Het zal wel van ‘verplegen’ komen. Maar dan nog dekt het de lading niet. Wat een achterhaald concept, die term ‘pleegkind‘.” Een vriend van me postte dit op Facebook. Hij is een trotse pleegvader, maar ergerde zich aan de term ‘pleeg’. Er kwam een stroom van reacties, waaronder de verwijzing naar de engelse term fosterchild, wat letterlijk vertaald ‘koesterkind’ betekent. Sommigen zeggen ook dat een pleegkind niet uit je buik geboren wordt maar vanuit je hart en zo een ‘hartekind’ genoemd kan worden. Allemaal prachtige ideeën om het ‘pleegkind’ een warmere liefdevolle naam te geven.
Maar toen reageerde er iemand anders, die de oorsprong van de term ‘pleeg’ opgezocht had. Plegen bleek al een heel oud woord te zijn. Het kwam in de middeleeuwen al voor in Nederland. En daar betekende het ‘borg staan voor’, ‘voor iemand in staan’ of ‘zorg over iemand uitstrekken’. En dan is het ineens een eretitel. Een pleegkind is dan een kind waar iemand voor in wil staan. Een kind wat uitgekozen is om voor te zorgen. Mijn vriend gaf daarop aan dat hij de titel ‘pleegvader’ voortaan met trots zou dragen.
Probeer het eens?!
Pleegzorg is een veelbesproken thema de laatste tijd. Er worden volop pleegouders gezocht, laatst zelfs met de spreuk ‘Probeer het eens!’. En ook daar kwam een stroom van reacties door los. Want pleegzorg ‘eens proberen’, dat is toch veel te makkelijk gezegd? Het is geen auto waarin je een proefrit rijdt en die je, als hij niet bevalt, weer terugbrengt naar de dealer. Een pleegkind is een mens van vlees en bloed, met gevoelens. En meer nog, het is een kind waar al een heleboel mee gebeurd is. Een kind met een moeizame start in het leven, die vaak al heel wat meegemaakt heeft. Soms verhuizing op verhuizing, verlies op verlies.
Ongevoelige opmerkingen
Als er eindelijk een stabiel pleeggezin is, zijn er vaak ook bezoekregelingen met biologische ouders en soms opa’s en oma’s. En er zijn ongevoelige opmerkingen van andere kinderen (of ongevoelige volwassenen), over een papa of mama die niet je ‘echte’ ouder is, of hoelang het kind nog mag blijven. Het gaat niet vanzelf en brengt een hoop zorgen met zich mee. Niet iets om luchthartig ‘maar eens te proberen’.
Alleen maar respect
Pleegouder worden is niet voor iedereen weggelegd, het is soms best zwaar. Ze verdienen alleen maar respect. Dus zullen we proberen om pleegouders en pleegkinderen ook met respect te benaderen? Respect voor hun situatie, die echt niet altijd makkelijk is. En respect voor hun privacy. Zonder lastige vragen of nieuwsgierige bemoeienis. Het zijn papa’s en mama’s, zonen en dochters, net als jij en ik.
