Het is moeilijk om je echte gezicht te laten zien en te voorschijn te komen zoals je bent. In de bijbel is er een verhaal van Zacheüs, hij durft zich niet goed te laten zien. Hoe is dat voor jou? Durf jij te laten zien wie je bent?
Ik ben benieuwd naar jouw reactie. Je kunt die hieronder achterlaten of via Janneke@MijnKerk.nl
Geen gerelateerde items gevonden.
Op MijnKerk vind je handvatten om geloof een plek te geven in je dagelijks leven. Met herkenbare blogs, inspirerende video’s en praktische tips.
Juist als je merkt dat je je plek niet meer zo goed kunt vinden in een bestaande kerk, is MijnKerk er voor jou.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Mooi verhaal ik durf te laten zien wie ik ben maar ik ben ook “normaal” moeite hebben toch nog steeds mensen die uit het patroon vallen, en om eerlijk te zijn had en heeft de kerk nog steeds moeite om homos ect te acepteren.
Ja, dat is waar, helaas is het waar dat veel kerken moeite met homo’s niet alleen te accepteren, maar ook te waarderen om wie zij zijn.
Soms wel maar soms kies ik ervoor het niet te doen. maar bij echte vrienden kan het
Ik heb zelf geen moeite mee om mijn eigen gezicht te laten zien,en daardoor kunnen mensen ook aan mij zien of ik ergens mee zit. Ik kan daarom ook geen masker voor mijn dragen.
Laten zien wie ik ben…als vrouw naar man transgender, ooit vrouw en nu man dus, die op mannen valt, dus ook nog eens homoseksueel…Ik vind het lastig. God heeft mij erkend zoals ik ben, ik voel mij door Hem geliefd, geaccepteerd en omarmd, maar dit voelt nog onwenning, ik zou me erin gesterkt willen voelen door anderen. Maar de kerk? Daar is de drempel enorm hoog…uit angst enkel getolereerd te worden, of niet welkom te zijn, uit angst dat de kerk mij, mijn relatie tot mijn lichaam en mijn relatie met partner niet accepteert en niet op (gelijke!) waarde schat, beleef ik mijn geloof alleen met God en zonder kerk. Ik vind het pijnlijk, maar mijn band met God voelt nog fragiel, de mogelijke afwijzing van de kerk kan ik niet aan.
Wat bijzonder moedig dat jij je verhaal deelt. Als jij ze zo kwetsbaar weet, kan ik me goed voorstellen dat de confrontatie met een kerk te lastig is. Ik ben blij dat jij je geliefd weet door God en wens je toe dat dit groeien kan op plekken die veilig voor je zijn. Zegen over jou!
Bedankt , het raakt me zeer!