Meer rust en ruimte dankzij het coronavirus?
Het corona-virus zorgt ervoor dat ons leven op z’n kop staat. Niet naar je werk kunnen, geen handen schudden en feestjes meer. Dat betekent voor veel mensen thuis zitten. Hoe ga je om met deze situatie? Als je geen direct last van het virus hebt, bij jezelf of in je omgeving, dan is het hopelijk een periode om wat rustiger te leven. En toe te komen aan dingen waar je normaal gesproken minder aan toe komt.
Vanuit het geloof is deze tijd voor Pasen een bijzondere periode. Het heet de veertigdagentijd. Het is voor veel mensen een periode van vasten. Een tijd om wat meer na te denken om je leven en stil te staan bij wat echt belangrijk voor je is. Misschien het is dan ook goed om deze tijd te gebruiken voor zaken waar je anders niet aan toe gekomen was. Je kunt je bezig houden met vragen zoals: wat zijn mijn doelen voor komend jaar? Welke ervaringen wil ik meemaken? Wat kan ik verbeteren aan mijn leven? Hoe kan ik (spiritueel) groeien? Welke dingen zijn belangrijk voor mij en moet ik misschien andere prioriteiten gaan stellen?
Tot slot is het ook een kans om iets goeds te doen voor een ander. Deze tijd kan ook een tijd van verbroedering zijn, van aandacht voor een ander die dat nodig heeft of dingen te doen waar je anders niet aan toe komt. Bijvoorbeeld via Niet Alleen. Een bijzondere veertigdagentijd.
Hoe ga jij om met de maatregelen tegen het corona-virus? Wat doe jij deze dagen? Wat betekent de 40-dagentijd voor jou? Laat het ons weten!
Mar
Mooie blog. Ik heb mijn activiteiten als sportschool ed stilgelegd en zie het als een soort vasten
14 maart 2020Marij-ke
Ik vond op internet dit gebed van Frans Cromphout.
14 maart 2020Als de stormwind van uw Geest opsteekt
over de mensen in uw boot, uw kerk,
zullen de zeilen zwellen.
En wij, uw ontmoedigde, uw ingeslapen kerk,
we zullen wakker worden
en koers zetten naar de overkant,
naar het nieuwe en onbekende
waar Gij ons vandaag verwacht,
Om ook nu, met ons, nieuwe dingen te beginnen.
We zullen elkaar in nieuwe talen
nieuwe moed inspreken,
bevrijd van vrees en verslagenheid,
als de stormwind van uw Geest opsteekt
over uw mannen in de boot.
Wij zijn arm geworden aan woorden, God,
wij, vermoeide vertellers van oude verhalen.
Moge uw Geest in ons midden
de woorden doen ontspringen
waarnaar ons geloof vandaag verlangt.
Moge uw Geest de woorden wekken
die kinderen en bejaarden verstaan,
omdat ze zo oud en zo nieuw zijn.
Moge de Geest uw kerk maken tot een huis,
waar het ene geloof in meer dan één taal
wordt gesproken en verstaan.
Moge hij vuur ontsteken in de verkilde woorden,
dat ze weer stralen van warmte.
Moge hij blazen over de verdorde woorden,
dat ze weer levend worden.
Frans Cromphout.