Sinterklaasavond: mijn hart maakt nog steeds een sprongetje
Ik heb altijd gehouden van het Sinterklaasfeest, want ik vind het mooi dat het verbindend werkt. Waar we allemaal zo ons eigen leven leiden, zijn we ineens een beetje één. Ik herinner me van de kindertijd een kloppend hart, de gezelligheid, de humor. Ik vond het zowel toen ik geloofde als toen ik niet meer geloofde een heerlijke tijd.
We ‘zien’ elkaar even echt. Iemand verrast je met een mooi cadeau, je verkneukelt je over een hilarisch gedicht, iemand heeft zijn best gedaan op een toffe surprise. We besteden echt even aandacht aan elkaar. Wat minder zoetsappig gezegd: je verheugen op een avondje samen met dikke lol.
Humor met inhoud
Bij ons thuis doen we ons best op de mooiste of grappigste gedichten. Het is ook een moment van terugblikken. Belangrijke momenten van het afgelopen jaar komen langs. Natuurlijk wat compleet mis ging of een grap waard is, maar ook wat verdrietig of moeilijk was wordt niet geschuwd. Liefst natuurlijk met een flinke dosis humor. En het werkt louterend; alles mag er zijn.
Tong uit de mond
Ook mijn kinderen doen sinds een paar jaar mee met de lootjes. De reactie op hun gezicht, als er hard gelachen wordt om hun geschreven gedicht, is goud waard. Natuurlijk hebben we er hard op geploeterd samen, met de tong uit de mond en de nodige frustratie. Een gedicht ontvangen is ook een kunst: een beetje zelfspot leren kan nooit weg.
Hart open
Voor mij is het een feest van verbinding, liefde, gezelligheid en humor. In deze adventstijd is Sinterklaas een storm voor de stilte. Een blije wervelwind, waarin we elkaar verrassen, keihard lachen om onszelf en met mildheid de ander op de hak nemen. En worden we niet allemaal weer een beetje kind? En zo gaat ons hart open voor Advent, waar we ons bij een kaarsje in het donker voorbereiden om het licht van het Christuskind te ontvangen.
Hoe vier jij Sinterklaas? En wat betekent dit voor jou?
