Storm Ciara: waarom zou je je plannen veranderen?
Het was gisteren en vanmorgen even alle hens aan dek: de storm Ciara trok over ons land. Voetbalwedstrijden werden afgelast, sommige kerkdiensten ook, en de NS en Schiphol hadden noodplannen klaarliggen om vluchten te annuleren. Heb jij je plannen veranderd? Mij viel op dat heel veel mensen eigenlijk gewoon doorgingen met wat ze van plan waren.
Ik las een post op Facebook van een collega die zich afvroeg of ze wel op pad moest gaan voor een kerkdienst. De overgrote meerderheid zei: ga gewoon. Met als argumenten: een stevige auto waait niet zomaar van de weg; als je op tijd vertrekt lukt dat gewoon (?); tot aan gelovige argumenten: heb een beetje vertrouwen, en blijf bidden…
Kwetsbaar
Nu weet ik niet of het juist van geloof getuigt als je moedwillig jezelf in een gevaarlijke situatie brengt. God gaf ons verstand, geen oogkleppen. Viel het dan allemaal niet erg mee tot nu toe? Dat kun je vinden, maar dat is dan ook meer geluk dan wijsheid. Wat mij opvalt is hoe weinig kwetsbaar we onszelf vinden. Mogen we dan niet juist dankbaar zijn dat het tot nu toe allemaal erg is meegevallen, in plaats van denken: zie je wel!
God gaf ons verstand, geen oogkleppen
Maakbaar
Die stevige auto, dat op tijd vertrekken, en zelfs dat ‘vertrouwen’ en bidden: is het leven zo maakbaar? Voor mij betekent geloven juist je kwetsbaarheid heel serieus te nemen. Dat is niet stoer nee, maar het getuigt er wel van dat we het leven niet zelf in de hand hebben. Nee, ik maakt me niet bang. Het maakt me wel niet overmoedig. En mens.
Wel dankbaar
En dan ben ik dankbaar voor een stevig huis, voor een behouden thuiskomst van die collega, die het weer goed in de gaten hield. En dat het op zondag was, en mensen zich konden voorbereiden op een langere ochtendspits.
Meewaaien
Geloven is niet met alle winden mee waaien, maar wel mee durven buigen waar de wind heen waait. Waar het leven heen waait. Niet alles gaat zoals we plannen. Daar moeten we dan ook niet te stug aan willen vasthouden. Want dan kan het wel eens buigen of barsten worden.
Heb jij je plannen aangepast? Waarom wel/niet?
Foto: Flickr.com (David DeHetre)
Gea Valentijn
Ik moest gisteren op mijn kleinkind in Rotterdam oppassen. Zelf woon ik in Den Haag. Om 12.00 uur erheen met de auto vond ik nog verantwoord, dus gelukkig kon ik oppassen: mijn dochter en schoonzoon moesten allebei werken. Maar….om 20.00 uur ’s avonds terug naar Den Haag rijden vond ik te link, dus ben ik bij hen blijven slapen en vanochtend kon ik weer verantwoord huiswaarts rijden. Een dominee zei mij eens: God laat het regenen, maar wij moeten zelf voor een paraplu en een regenjas zorgen.
10 februari 2020