Tijdloos liedje van Wim Sonneveld
Cabaretier Wim Sonneveld zou nu 100 jaar zijn, als hij niet al ruim veertig jaar dood was. Hij is dus vroeg gestorven. En dat was een hele schok in die tijd. Vergelijkbaar zoals we dat nu zijn bij bekende artiesten. Samen met Wim Kan en Toon Hermans vormde Wim Sonneveld De Grote Drie – de legendarische Grote Drie van het Nederlandse na-oorlogse cabaret.Vorige week is er een televisieserie over Wim Sonneveld gestart. De eerste aflevering trok veel kijkers. Zijn liedjes hebben iets tijdloos. Ik ben blij met dat soort liedjes die blijven. Ook in mijn geloof hecht ik aan liedjes en woorden die blijven.
Van voor mijn tijd
Ik heb Wim Sonneveld nooit ‘live’ gezien. Daarvoor ben ik te jong. En hoewel ik nog de zwart-wit televisie heb meegemaakt, doen de beelden die ik van hem heb op dvd oud aan. Ik luister liever naar hem. Dan komt hij dichterbij. Met liedjes als Kleine Dirkie, Margootje en natuurlijk Het Dorp.
Tijden veranderen
Juist dat tijdloze liedje ‘Het Dorp’ gaat over tijden die veranderen:
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
waarop een kerk en kar met paard
een slagerij J. van der Ven,
een kroeg, een juffrouw op de fiets,
’t zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
maar het is waar ik geboren ben.
En langs het tuinpad van mijn vader
zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter
dan dat het nooit voorbij zou gaan.
Ook de schrijver Friso Wiegersma had het over zijn eigen geboortedorp Deurne. Het Brabants Dagblad ging er kijken en zag dat alles veranderd was. Net als de laatste zin van het laatste refrein uit het liedje van Wim Sonneveld:
Ik was een kind, hoe kon ik weten
dat dat voorgoed voorbij zou gaan.
Even verderop Den Dungen leek Het Dorp zowaar nog te bestaan. Maar dat zal wel een kwestie van tijd zijn.
Tijdloos
Wat maakt zo’n lied van Wim Sonneveld dan zo tijdloos? Misschien, denk ik, omdat ze een gevoel raken dat van alle tijden is. Of het nu gaat om het gevoel bij veranderingen door tijd (Het Dorp), het gevoel voor een hulpeloos dier (Dirkie), herinnering aan een oude liefde (Annemarie), of juist de herinnering aan een femme fatale (Tearoom Tango). De liedjes gaan over situaties van alle tijden.
Tijdloze liedjes van geloof
Soms voel ik dat tijdloze bij liedjes van geloof. Zeg maar psalmen in de bijbel of liederen uit liedboeken in de kerken. Dan lees ik iets dat me raakt. ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, waar komt mijn hulp vandaan’ steunt me als ik ergens als een berg tegenop zie. Of een vers dat mijn oma me meegaf bij mijn belijdenis:
Laat dan mijn hart U toebehoren,
en laat mij door de wereld gaan,
met open ogen, open oren,
om al Uw tekens te verstaan.
Dan is het aardse leven goed,
omdat de hemel mij begroet.
Steeds weer nieuw
Tijdloze liedjes blijven niet alleen bij. Ze klinken ook steeds weer nieuw. Van toepassing op iets nieuws dat je meemaakt. Van alle tijden.
Welke liedjes zijn voor jou tijdloos?
