Verstillen in de winter: hoe moet dat?
De winter vraagt ons af te remmen, te verstillen, naar binnen te keren, zoals dat in de natuur ook gaat. Rond de feestdagen lijken we het tegenovergestelde te doen en zijn we juist meer naar buiten gericht. Januari is hét moment om goed voor onszelf te zorgen en onszelf af te remmen. Maar hoe doe je dat eigenlijk, de stilte vinden?
Ik ben “aan” blijven staan na de decembermaand en ik heb de uit-knop nog niet kunnen vinden. Het begon begin december, met de sinterklaasvieringen. Er volgden verjaardagen, feestjes, kerstborrels én er moest ook nog gewoon gewerkt worden. De kerstvakantie begon met een vol huis, de studerende, op kamers wonende kinderen streken uitgeblust neer, met alle vrienden uit het dorp erbij. Ze riepen: “Ik ben zó aan vakantie toe. En we hebben echt zin in jouw eten mam!” Dus ik kookte, bakte, zorgde en verwende ze veel te veel. De kerstdagen waren nog niet eens begonnen, maar ik was al vol gegeten, had te weinig geslapen en geen tijd voor mezelf genomen.
Kerstboom als symbool voor het licht
Na de drukke (en ook gezellige) kerstdagen kwamen oud en nieuw. Natuurlijk bakten we zoals altijd oliebollen, met familie. Met de oliebollen lucht nog in mijn haar rende ik naar een verjaardag om vervolgens met vrienden oud en nieuw te vieren. Na een korte nacht volgden traditionele nieuwjaarsbezoeken. Ik had me nog zo voorgenomen rustig te blijven, met elkaar rond de kerstboom te zitten. De kerstboom als symbool voor het licht, dat we als gezin vanuit dat licht in het leven staan en dat we dát licht aan anderen zouden geven, schreef ik in mijn blog van begin december.
Te weinig gekeken naar het licht
De kerstboom is er al een tijdje uit, ik heb er te weinig van genoten. Te weinig gekeken naar het licht en me te veel op het ‘donker’ gestort. Ik ben ‘aan’ blijven staan! Ik voel de onrust in mijn lijf en ik weet niet waar ik de rust moet zoeken. Ik slaap slecht, ik pieker en ontspannen gaat me niet goed af.
Er moet wat gebeuren
Er moet wat gebeuren, in beweging komen om de rust en stilte te vinden. Ik google, er komt van alles voorbij: yoga, stilte wandeling, tien tips om goed voor jezelf te zorgen, de natuur in, opruimen volgens Marie Kondo, mediteren en nog veel meer goede tips. Allemaal goede adviezen, maar ik voel het niet. Totdat ik een tekst vind, ik vermoed dat het een tekst uit Taizé is:
‘Gods stem zwijgt niet, maar God wil zich nooit opdringen. Dikwijls laat zijn stem zich slechts horen in een fluistering, in een ademtocht van stilte. Stil zijn in zijn aanwezigheid, om zijn Geest te ontvangen, is reeds bidden.’
En dan weet ik het weer, het gaat er niet om waar je de rust gaat zoeken, waar je stil bent. Gewoon stil zijn, op de plek waar je bent. En dan ervaar je Zijn ademtocht van stilte. Ik probeer ‘uit’ te gaan en stil te zijn.
Hoe vind jij de stilte weer terug?
