• Geloven & Ontdekken
• Twijfelen en zoeken

Wat als je niet in ‘Iemand’ maar in ‘Iets’ gelooft?

door Otto Grevink

19 januari 2019 3

In onze blogs spreken we vaak over God als een persoon, als Iemand die iets doet. Die hoger is dan wij, ergens anders in ieder geval. En die dan ook nog menselijke omschrijvingen krijgt: Vader, Moeder, Heer. Maar ook als: Geest, of zelfs als Jezus: God in hoogsteigen persoon. Wat als je daar niets mee kan en je God veel meer als een kracht ervaart? Kun je dan ook terecht in het christelijk geloof met zijn bijbelverhalen? Mijn antwoord is: ja, graag!

Steeds meer mensen geloven wel in ‘Iets’, maar vinden het moeilijk om hem als ‘Iemand’ te zien. Het lijken toch oude beelden van God: zo’n man met een baard op een wolk. Een beetje primitieve voorstelling, vinden we tegenwoordig. En toch: ook al zul je weinig mensen tegenkomen die God daarboven in de hemel zo voor zich zien, toch praten we wel over God als een persoon. En we geven hem dat soort namen. We spreken hem aan in onze gebeden: God, wilt U bij ons zijn en wilt U dit of dat doen?

Iets

Veel mensen kunnen zo niet geloven. Ze ervaren wel ‘Iets’ maar niet ‘Iemand’ met wie ze kunnen communiceren, die ergens anders is en invloed kan hebben op hoe het hier gaat. Herken je dat? Hoe zou je je dan een voorstelling van God kunnen maken, en überhaupt kunnen bidden?

Relatie met God

Voor mij is het niet zo belangrijk om God als persoon te zien. Ik heb geen idee hoe Hij of Zij eruit ziet. In termen van Hij of Zij praten past al niet voor mijn gevoel bij Iemand die niet beperkt is door een lichaam of een plaats. God is overal. Ook hier. Of althans, dat hoop ik vaker dan dat ik dat zo ervaar. Maar ik spreek wel over Iemand. Voor mezelf. Omdat ik wel een relatie ervaar.

En dat is voor mij de reden om over Iemand te spreken. Ik kan geen relatie hebben met ‘Iets’, wel met ‘Iemand’. En die ‘Iemand’ noem ik God. Ja, God is een kracht, zoals liefde een kracht is. Maar die kracht kan ik niet ‘oproepen’, die kan ik wel ‘aanroepen’. Ik ‘heb’ God niet. God kan wel naar me toekomen, me overkomen. Daarom ervaar ik een relatie.

Bidden

En daarom kan ik ook bidden. Ik roep iets aan dat groter is dan mijzelf. God praat in directe zin niet terug. En toch kan ik gebeden zien doorwerken, en vaak ook niet. God is onafhankelijk van me. Hij/Zij/Het weet het beter dan ik, denk ik dan maar. Ik ben niet alleen.

Hoe ervaar jij ‘Iets’?

Anderen zullen zich er meer bij thuis voelen om over ‘Iets’ te spreken als je die kracht ervaart. Ervaar je dan ook een ‘relatie’ of is die er helemaal niet? Of wordt bidden juist lastig daardoor? Wat is je ‘band’ met God dan? Hoe ziet die eruit? Laat het hieronder weten, dan reageer ik daar later weer  op.